Regelmatig zie je de ezels "de kar trekken".
Heel handig voor allerlei vrachtvervoer. Mijn goede vriend Sidibeh bracht zelfs het cement naar de Compound toen het huis werd gebouwd.
Men heeft meestal een platte wagen achter het dier gespannen. Daar kan van alles op, takken, fire-wood, zakken cement en vergeet mijn vuilnisophaaldienst niet.
Zelfs verhuizen doet met per ezelkar.
Ezels zijn beslist geen domoren, "Benjamin", de ezel van Sidibeh spitst altijd zijn oren als ik hem roep. Blijkbaar herkent hij mijn stem, hij komt op me af en ik kan zijn neus aaien, wat overigens heel gek wordt gevonden door de gambiaanse medemens. De dieren worden in het algemeen goed verzorgd, ook vanwege het economische belang, maar vertroetelen is getrut van een toubab.
So what? ik trut lekker gewoon door......................
Fo waati koteng,
Groet van Isatou
Geen opmerkingen:
Een reactie posten