De zaterdagcolumn

Jesse.

Daar komt Jesse weer aangesneld.

Onze hagedis, vernoemd naar Jesse Owens de legendarische

sprinter, rent de hele dag heen en weer op de bovenkant van de

muur die onze Compound omringd.

Hij legt heel wat meters af op een dag met maar één doel.

“Een vrouw”.

Je mist hem niet want hij is opvallend van kleur. Met een gele

kop overlopend in een paars lijfje en een gele staart, is het een

echte beauty.

In de regentijd veranderen de vrouwtjes van kleur.

De grauwbruine kleur wordt nu opgesierd met oranje strepen

zodat de mannetjes begrijpen dat ze welkom zijn.

De natuur explodeert in de pas begonnen regentijd.

We zien dieren die zich nog niet eerder vertoont hebben.

Laatst, na een fikse bui, was het erf bevolkt door ontelbare,

knalrode, torren van twee centimeter groot.

De bovenkant van hun schild ziet er uit als aaibaar fluweel, een

mooi gezicht als ze in colonne voorbij komen, nét een feestslinger.

Gelukkig passeren ze ons huis en komen niet binnen dus kan ik

genieten van de optocht.

Tóch komen er ook ongenode gasten binnen.

Ik ben nooit zo bang geweest voor spinnen maar soms zitten er

hele grote op de muur die, mochten ze op je vallen, een zuur af-

geven waar je grote blaren aan overhoud.

Er is nog nooit iets gebeurt maar met de zwabber er achteraan,

probeer ik ze weer naar buiten te jagen.

Regelmatig zie ik uit de kluiten gewassen rode en zwarte mieren

in de keuken.

’t Is zaak voedsel goed weg te bergen, als je wat suiker morst

meteen weer opruimen en fruit niet overrijp op de fruitschaal

uit te stallen.

De beet van deze mieren is pijnlijk en jeukt als een gek, dus

vooral geen uitnodigingen laten slingeren.

Heel wat vriendelijker zijn de vlinders.

Rupsen van nagelborstelformaat veranderen in grote bruin-zwarte

exemplaren met een spanwijdte van zo’n vijftien centimeter.

Heel sierlijk vliegen ze rond de Hibiscusstruiken die de laatste

weken prachtig bloeien.

Samen met hun knalblauwe en oranje soortgenoten op zoek naar

nectar.

Ik word geboeid door het insectenleven om me heen.

Het houd me dagelijks bezig met als nummer één “De Vlieg!”

Niet mijn grootste vriend, wat zijn het een lastige belagers.

Daarom ligt er altijd een hele grote mepper binnen handbereik,

waarbij ik hierbij beken dat ik wel degelijk een vlieg kwaad

kan doen.

( Vakantiegangers, durven jullie nu nog wel te komen?).

Fo waati koteng
Groet van Isatou