De Zaterdag Column

Wevers

Als ik de poort van ons erf uitloop zie ik dat men begonnen

is met de bouw van een nieuwe wijk.

Alle bouwmaterialen worden door de lucht aangevoerd.

De luchtbrug beslaat honderd meter, van de ene naar de andere

boom.

Een zwerm wevervogels is neergestreken in een hoge palmboom

pal voor ons huis.

De fundamenten worden gelegd voor zo’n dertig nesten.

De mannetjes zijn professionele bouwers. Ze vliegen naar de

naastgelegen palmboom en scheuren langwerpige stengels uit

de bladeren. Met een wimpel achter zich aan vliegen ze terug

en weven een ingewikkeld vlechtwerk tot een bolvormig nest.

De techniek is niet eenvoudig en wordt pas na veel oefenen

beheerst.

Net als alle weversoorten hoopt ook deze Maskerwever een

vrouwtje te veroveren. De oudste mannetjes worden het eerst

gekozen, dat zijn de meest ervaren bouwers.

Maar voorlopig hebben de heren het druk, de vrouwtjes wachten

rustig af.

Omdat het dorp vijftien meter boven de grond hangt, pak ik de

verrekijker om alle activiteiten van dichterbij te kunnen volgen.

Ik zet een klapstoeltje onder de boom en heb zo een prachtig zicht.

De nesten krijgen al aardig vorm, maar zijn nog niet af, je ziet

nog overal openingen en dat moet allemaal nog gedicht worden.

Het is regentijd en er vallen soms zware buien, hopelijk zitten

de vogels dan hoog en droog.

Vandaag houd ik het voor gezien, morgen maar weer eens kijken.

’S nachts raast er een hevige bui over ons dorp met veel wind.

De volgende ochtend staan er nog grote plassen, waarin de

Maskertjes een badje nemen.

Ik vraag me af hoe het met de bouwwerkjes staat, en ga meteen

polshoogte nemen.

Alles ziet er hetzelfde uit als gisteren, alsof er niets is gebeurd..

Alle nesten zijn in tact, behalve één, die ligt op de grond.

’T is vast een jonge onervaren bouwer geweest, deze eigenaar

moet weer helemaal opnieuw beginnen.

Ik raap het nest op en kijk er vol bewondering naar.

Behalve dat het niet goed in de boom bevestigd was, zie ik een

knap staaltje weeftechniek.

Ik neem het mee naar huis als aandenken, en wens ook dit

ongelukkige mannetje straks een mooie vrouw toe.

Fo waati koteng
Groet van Isatou