Gehakt.
Helaas we ontkomen er niet aan. De rompslomp van de bureau-
cratie. We kunnen onze wegenbelasting niet betalen voordat we
een Tin-nummer hebben, zeg maar Sofinummer.
De aanvraag is in behandeling maar we kunnen voorlopig met
onze eigenwijze Suzuki-Jeep de weg niet op.
Frank, onze goede vriend, is in het bezit van een Suzuki Vitara,
nét nieuw in de lak. We mogen zijn auto lenen want een
andere manier om naar de Supermarkt te komen is er niet.
Het is weer opletten geblazen in het verkeer, deze keer extra, met
een geleende auto moet je voorzichtig zijn.
De weggebruiker is hier een ruim begrip. Alles krioelt door elkaar,
fietsers, wandelaars, ezelkarren, brommers, loslopende honden en
koeien en soms zelfs een aap. Tel daarbij op de automobilisten die
zonder knipperlichten alle kanten opsjezen, en de chaos is compleet.
In de supermarkt kopen we vlees om vanavond gehakt van te
draaien.
We verheugen ons nu al op een balletje, dus snel richting huis.
Het is tamelijk druk op de weg.
’T is dat Leo goed oplet, ineens draait een stilstaande taxi de weg op.
Met een slinger aan het stuur weet Leo te ontwijken maar we
schrikken wel van deze wegpiraat.
“Kan die man niet uitkijken?”
“Dat zo iemand een rijbewijs heeft!”, al foeterend rijden we verder.
Nog een klein stukje en we zijn weer thuis gelukkig.
We herstellen ons nét van de schrik, en dan ......... BAM!
We voelen een klap en zien iets harigs door de lucht vliegen.
Met een smak beland de koe op het wekdek en ligt doodstil.
Trillend stappen we uit, zelf zijn we niet gewond maar de koe leeft
niet meer.
Langs de weg grazend stak ie ineens over.
Inmiddels komen er een paar jongens aan, die beweren de eigenaar
van de koe te kennen en eisen veel geld van ons.
Beduusd kijken we om ons heen. Wat moeten we doen?
Op dat moment schiet een vriendelijke man ons te hulp.
“Wegwezen jullie!”, het is ze alleen om ons geld te doen.
De man helpt de koe van de weg te slepen en we inspecteren de
auto.
Met een verbogen bumper en een grote scheur aan de voorkant
komen we aan bij Frank.
We vertellen bibberend het verhaal.
Frank is opgelucht dat wij niets mankeren en gaat meteen aan de
slag om zijn auto te repareren.
Met de precisie van een chirurg hecht hij alles met krammen weer
aan elkaar en rijdt voorlopig rond in een wagen met een operatiewond.
Vandaag maar geen gehakt, voor ons liever een andere keer.Fo waati koteng,
Groet van Isatou
Geen opmerkingen:
Een reactie posten