Eerst even een technische mededeling.
De internetverbinding is de laatste week
een crime. Ik doe mijn best om toch elke
dag een blog te plaatsen. Maar mocht dit
niet lukken dan weet u dat het geen onwil is.
De verbinding is om de haverklap verbroken.
Soms is Emailen ook niet mogelijk, kan met
moeite soms nét één bericht lezen, maar dan
lukt antwoorden weer niet.
Ik hoop dat de storing niet al te lang duurt.
Groet van een gestresste Isatou
(kan dat in Afrika? Ja, dan kan!!).
Snacken.
Ineens heb ik trek in een kroket. Zal je altijd zien, krijg
je trek in iets wat hier niet verkrijgbaar is, alhoewel je
ze natuurlijk zelf ook kunt maken.
Wel verkoopt men allerlei ander lekkers.
In kruiwagens langs de weg liggen bananen uitgestald,
of geschilde sinasappels en ook schijfjes verse kokos, meloen
of mango.
Mensen die wel eens een dieet volgen herkennen dit als
“De Tussendoortjes”.
Omdat ik, sinds ik hier woon, vrijwel alleen tussendoortjes
snack, ben ik vijftien kilo afgevallen en ben weer op goed
gewicht. Door het andere eetpatroon zijn we allebei de
overtollige kilo’s kwijt en zijn weer zo slank als een den.
Zo rond de klok van twee uur ruik je de geuren van vis of
vlees. Dan wordt de lunch gekookt en veel vrouwen ver-
dienen zo een centje bij.
Op straat worden de schalen op een tafeltje uitgestald.
Er staan wat houten bankjes omheen, je neemt plaats en de
kokkin geeft je een bordje rijst met kip en pindasaus.
Voor 45 cent heb je een complete warme maaltijd, veel
mensen maken er gebruik van.
Soms neem ik ook zo’n bordje Domoda, vaak is het naar
mijn smaak aan de gepeperde kant, maar gelukkig staat er
altijd een emmer gekoeld water met een kopje ernaast,
zodat ik kan blussen.
Veel variatie in voedsel is er niet, de mensen eten elke dag
vrijwel hetzelfde.
Rijst, Bongavis waar veel graten in zitten, bitter tomaatje
erbij of een aardappel, soms een stukje pompoen.
Ook ’s avonds zit de hele familie rond een grote emaillen
schaal, met in plaats van vis soms kip, maar verder in
dezelfde samenstelling. In groente is weinig verscheidenheid.
Op de markt kan je wel sla of komkommer kopen, wij eten
dat regelmatig, maar bij de locale bevolking heb ik het zelden
op het menu gezien.
Verder zijn er aubergines, winterwortelen of paprika’s, dan
heb je ’t wel zo’n beetje gehad.
Dus loop ik in Serekunda een aantal supermarkten af op zoek
naar iets anders.
Blij ben ik met potjes rode kool met appeltjes, en blikjes
doperwten. Maar de hoofdprijs is vandaag een verse prei.
Bij thuiskomst staat Leo mij met een lachend gezicht op te
wachten. “Surprise! , Je bent precies op tijd, ga maar snel aan
tafel zitten!” Dan serveert hij mij een zelf gemaakte kroket!
Het smaakt heerlijk, en we eten ze gulzig achter elkaar op.
Alle zes! En dat is verantwoord, want wij hoeven nooit meer
op dieet.
Fo waati koteng,
Groet van Isatou
