(de colums zijn door mij geschreven in 2007)
Schelp.
Een dagje genieten op het strand is er nog niet van gekomen
wegens alle drukte rondom te bouw van ons huis.
Maar vandaag gaan we!, en doen nét of we op vakantie zijn.
Een paar kilometer buiten Tanji woont een Ghanese gemeen-
schap. Deze mensen verdienen de kost met vissen, hun
vissersboten zijn in bonte kleuren geschilderd. ’T is een
genot om te zien hoe het dagelijks leven hier z’n gang gaat.
Het strandje bij het haventje is heerlijk rustig en er staan veel
bomen die wij als natuurlijke parasol gebruiken.
De zon is heter dan je denkt, dus schaduw is noodzakelijk.
Met een picknickmand, een boekje en verrekijker zijn we
van alle gemakken voorzien.
Ik ben alleen de zonnebrandcreme vergeten, gelukkig ben ik
niet zo’n grote zonnebader dus dat is geen ramp.
Leo ontspant zich met een boek en ik ga schelpen zoeken.
Voorheen op vakantie kon ik ze niet meenemen, internationale
regels verbieden ze in te voeren in Nederland.
Maar nu neem ik al dat moois mee naar huis, het zijn soorten
die ik alleen van plaatjes uit boekjes ken.
Sommige zien eruit als prachtige witte torentjes, andere hebben
een mooie paarse gloed.
Er moeten hier ook hele grote schelpen te vinden zijn maar
helaas heb ik die nog nooit gezien.
Slenterend speur ik om me heen, van de waterlijn loop ik
richting bomenrij en sta ineens verbaasd stil.
Voor het eerst vind ik de begeerde grote schelpen, een hele
berg in één keer!
Enthousiast zoek ik de mooiste uit de grote hoeveelheid die
hier voor me ligt. Na een tijdje heb ik een stuk of dertig
exemplaren.
Het picknickkleed bind ik met de vier punten bij elkaar om
ze in te vervoeren. ’T is een zware vracht maar dat neem ik
voor lief en sjouw de vondst naar de auto.
Ik vermoed dat de Ghanese vissers er op vissen voor consum-
tie, wat bij navraag inderdaad het geval blijkt te zijn.
Het vlees wordt er uit gehaald en de schelpen weggegooid.
Bij thuiskomst begin ik ze schoon te boenen, en voel daarbij
mijn verbrande schouders. Tijdens het zoeken heb ik te lang
zonder creme in de zon gelopen.
Maar de pijn neem ik op de koop toe.
Nu eerst opzoeken in de schelpenenceclopedie welke schelp
ik nu eigenlijk gevonden heb.
En daar ligt ie nu te pronken op een tafeltje,
De Olifantensnuithoren!!!Fo waati koteng,
Groet van Isatou
Geen opmerkingen:
Een reactie posten