Afval.
Vandaag ga ik op de fiets naar de markt met een tas vol lege
flessen achterop.
In het dorp zijn geen verharde wegen, dus is het een hele toer
om vooruit te komen en op je fiets te blijven zitten.
Trappen in rul zand lukt niet, dan stap ik af en loop.
Als ik weer een stukje kan rijden slinger ik alle kanten op,
hobbels en kuilen vermijdend.
Ik heb nog nooit een Gambiaanse vrouw op een fiets gezien.
Alle vrouwen lópen richting markt, met emmers op het hoofd
om hun boodschappen in te vervoeren.
Prachtig rechtop en in balans dragen zij met gemak twintig
kilo. Meisjes van 7 jaar kunnen dit al, zij het met een lichtere
last. Maar ik heb dit nooit geleerd dus moet het op fietsen
houden.
De hele weg rammelen de flessen, de dorpelingen horen mij
al van verre aankomen.
Vriendelijk zwaaiend groeten de mensen als ik voorbij kom.
Terugzwaaien zit er niet in, stuur los laten betekent vallen,
dus ik lach vriendelijk terug, ondertussen op de weg lettend.
Bij de markt aangekomen blijkt er niet één fles kapot te zijn.
Friday zal blij zijn met de handel. Hij heeft een winkeltje op
de markt en is een goede kennis van mij geworden.
Bij hem geef ik altijd de flessen af, zodat hij ze weer kan ver-
kopen.
Er wordt hier veel hergebruikt. Lege wijnflessen worden weer
gevuld met peut, limonade of petroleum.
Een andere manier om ze op te ruimen weet ik niet want glas-
bakken zijn hier onbekend.
In Serekunda, een stad met 200.000 inwoners, komt in sommige
wijken eens per week een vuilniswagen langs, maar hier in
Tanji moet je zelf maar zien hoe je je afval verwerkt.
Voor de flessen heb ik dus deze oplossing gevonden.
Verpakkingen en papier verbranden we, net als iedereen.
Oud brood en schillen gooien we neer voor loslopende ezels
en schapen. Vlees/en visafval leggen we op het dak van de
schuur, zodat je regelmatig een gier ziet landen om zich tegoed
te doen.
Het enige waar we niet goed raad mee weten zijn de lege blikjes.
Daarom koop ik zoveel mogelijk vers in.
Op de markt haal ik vandaag uien, aubergines, wortels, paprika´s
en tomaten.
Met de tas weer achter op de fiets, aanvaard ik de terugreis.
Gelukkig rijd ik terug minder luidruchtig door het dorp, en als
ik goed op de weg let durf ik zelfs terug te zwaaien.
Fo waati koteng,
groet van Isatou
Geen opmerkingen:
Een reactie posten