Gambia op Wielen; De bustaxi.

Hoevéél er rondrijden? dat weet ik niet maar het zijn er veel, heeeeeeel veel.

Moet ook wel want in de regel bezitten de meeste Gambianen geen eigen auto, de kosten zijn te hoog.

Zelfs afdankers uit Europa kosten de nodige duiten. Voor een redelijk vehicel moet men zo rond de 3000 euro neertellen, dat blijft dus voor de meeste mensen bij dromen..........

Vandaar dat het overgrote deel van de bevolking zich verplaatst in de bustaxi om naar "de stad" te gaan maar ook grotere afstanden, om bijvoorbeeld familie te bezoeken, legt men in dit busje af. Over afdankertjes gesproken, een aantal exemplaren die hier rondrijden lijken verdacht veel op "het wrak van de weg" en zouden allang op de europese schroothoop zijn beland.....

Zoveel mogelijk mensen worden erin gepropt, om toch nog op de spotgoedkope ritjes wat winst te maken. Er gaan gemiddeld 20 personen in, zelf ben ik ook regelmatig Haring in de Ton, als ik naar Serrekunda ga.

Een dienstregeling is er niet, je gaat ergens op het traject langs de weg staan, wacht tot er eentje komt, stapt in en waarschuwt de "apparanti" (dit conducteursbaantje wordt meestal vervult door jonge jochies) waar je eruit wilt, zodat het busje stopt waar jij dat aangeeft.

Op het dak gaat ook van alles mee, tegen een duppie meer kan je je "vracht" mee laten rijden. Teilen vis, wat je al van een afstand ruikt, meubels, planken, fietsen, zelfs levend vee zoals schapen of geiten, wordt vastgebonden op de imperiaal.

Klinkt grappig maar kan ook gevaarlijk zijn, de busjes worden vaak (te) zwaar beladen, en niet elke chauffeur rijdt professioneel, meestal gaat het goed, maar het blijft opletten bij wie je instapt.

Op je gevoel afgaan blijft dus ook in dit geval het belangrijkste, soms stap ik wel eens uit als ik te veel voel slingeren, en wacht rustig op de volgende, die mij regelrecht brengt waar ik wezen wil..........

Fo waati koteng,

Groet van Isatou