Gambia op Wielen; Mijn karretje.

Er zijn ook Gambianen die in het bezit zijn van een eigen personenauto. Nog altijd is de "Jeep" in mijn bezit. Toen Leo en ik zes weken in Gambia woonden hebben we deze "zoveelstehands" Suzuki gekocht.

Leo reed altijd en ik was passagier, nog steeds ben ik geen held op wielen, maar ik blijf stug door oefenen en rijd er soms mee naar het strand.

Binnendoor!! hobbelend over de zandwegen, zodat ik niet hoef door te schakelen naar z'n vier :-)

Soms effe met de jongens er op uit blijft leuk en ik gedraag me in hun gezelschap natuurlijk heel stoer, en weet de auto naar de kust te brengen. Dan kriebelt het van binnen en wie weet ga ik volgend jaar toch maar weer eens wegenbelasting en verzekering betalen zodat ik "echt" mag rijden.

Maar voorlopig nog even lekker voor spek en bonen, ondertussen prevel ik het liedje "Een karretje wat op de zandweg reed"

Een karretje wat op de zandweg reed,

De maan scheen helder, de weg was breed,

Het paardje liep met lusten,

'K wed dat het zelluf de weg wel vindt,

De voerman lei te rusten,

Ik wens je wel thuis me vrind, me vrind,

Ik wens je wel thuis me vrind..........................

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Gambia op Wielen; De Sharetaxi.

Met deze taxi ga ik wél de boodschappen doen. De deeltaxi's rijden de hele dag de hoofdstraat van Tanji op en neer.

Ik woon te ver van de Beachside af om lopend naar de markt te gaan. De warmte houdt me tegen maar ook de zandwegen lopen zwaar zeker op de terugweg met de tassen vol.

Ik waardeer deze boodschappenwagen zeer, ik rijd altijd een ritje mee voor 5 dalasis (18 eurocent). Drie mensen op de achterbank en eentje naast de chauffeur, levert toch zo'n 20 dalasis per ritje op, blijkbaar winstgevend genoeg om de auto te blijven rijden.

Soms vraag je je af hoe het mogelijk is........

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Gambia op Wielen; De Tuk-tuk.

Ook in Gambia heeft men de Tuk-tuk ontdekt.

De driewielscooters zijn voornamelijk in gebruik als taxi. Elke keer als ik er eentje in Serrekunda zie rond rijden kijk ik ze glimlachend na.

Ook in Nederland is er veel te ontdekken op Tuk-tuk gebied, zie http://www.tuktukcompany.nl/

Het is een stille wens van mij er ooit eentje te bezitten, niet dat ik graag taxichauffeuse wil worden maar dan kan ik er in Tanji boodschappen mee doen, lijkt me zo leuk!

Eerst toch maar eens een lift nemen als passagier in zo'n ding om te ervaren hoe het rijdt.

Ook de prijs laat deze wens nog niet toe, je kan ze nieuw kopen hier in Gambia, ze kosten 2500 euro!, wel een beetje veel voor een boodschappenkar............

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Gambia op Wielen; De Amerikaanse bus.

Zo'n acht maanden geleden zag je deze bussen in de steden Banjul en Serrekunda voor het eerst rondrijden. Als je deze foto ziet waan je je bijna in een Amerikaanse stad.

De bussen kunnen meer personen in één rit vervoeren en je zit comforttabeler dan in de bustaxi, het schijnt dat men er een dienstregeling aan vast wil koppelen, met heuse bushaltes!Iedereen is vol verwachting.

Ook in Tanji zijn twee bushaltes geplaatst waar we straks op deze bus kunnen staan wachten. Er doen geruchten de ronde dat ze gesignaleerd zijn, maar bij navraag heeft niemand iets gezien. Dus we wachten en wachten en wachten op de komst van deze groene "schoolbussen". Hoe lang we moeten wachten? Misschien tot we een ons wegen?..........................

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Gambia op Wielen; De bustaxi.

Hoevéél er rondrijden? dat weet ik niet maar het zijn er veel, heeeeeeel veel.

Moet ook wel want in de regel bezitten de meeste Gambianen geen eigen auto, de kosten zijn te hoog.

Zelfs afdankers uit Europa kosten de nodige duiten. Voor een redelijk vehicel moet men zo rond de 3000 euro neertellen, dat blijft dus voor de meeste mensen bij dromen..........

Vandaar dat het overgrote deel van de bevolking zich verplaatst in de bustaxi om naar "de stad" te gaan maar ook grotere afstanden, om bijvoorbeeld familie te bezoeken, legt men in dit busje af. Over afdankertjes gesproken, een aantal exemplaren die hier rondrijden lijken verdacht veel op "het wrak van de weg" en zouden allang op de europese schroothoop zijn beland.....

Zoveel mogelijk mensen worden erin gepropt, om toch nog op de spotgoedkope ritjes wat winst te maken. Er gaan gemiddeld 20 personen in, zelf ben ik ook regelmatig Haring in de Ton, als ik naar Serrekunda ga.

Een dienstregeling is er niet, je gaat ergens op het traject langs de weg staan, wacht tot er eentje komt, stapt in en waarschuwt de "apparanti" (dit conducteursbaantje wordt meestal vervult door jonge jochies) waar je eruit wilt, zodat het busje stopt waar jij dat aangeeft.

Op het dak gaat ook van alles mee, tegen een duppie meer kan je je "vracht" mee laten rijden. Teilen vis, wat je al van een afstand ruikt, meubels, planken, fietsen, zelfs levend vee zoals schapen of geiten, wordt vastgebonden op de imperiaal.

Klinkt grappig maar kan ook gevaarlijk zijn, de busjes worden vaak (te) zwaar beladen, en niet elke chauffeur rijdt professioneel, meestal gaat het goed, maar het blijft opletten bij wie je instapt.

Op je gevoel afgaan blijft dus ook in dit geval het belangrijkste, soms stap ik wel eens uit als ik te veel voel slingeren, en wacht rustig op de volgende, die mij regelrecht brengt waar ik wezen wil..........

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Gambia op Wielen; De Hummer

Je ziet ze regelmatig rondrijden, deze Bunkers op wielen. In Banjul voor het eerst eens de gelegenheid om de auto van dichtbij te bekijken, normaliter stuiven ze voorbij en zijn ze weer uit het zicht voor je er erg in hebt. Wat weet ik ervan? Niets, daarom toch maar weer eens de wikipedia er op na geslagen; http://nl.wikipedia.org/wiki/Hummer

Het verhaal vind ik interessanter dan de auto op zichzelf. Veel mensen denken daar duidelijk anders over. De President heeft een exemplaar, maar ook de meer vermogende Gambiaan laat zich er in rondrijden. Het drukt status uit.

Het zal een prima auto zijn, mijn smaak is het niet, maar ja, wie ben ik?

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

De zaterdagcolumn

Komt er weer eens eentje..........

Marskramer

Ik hoor gekakel en zie “Chicken Modu”het erf oplopen, een

bekend figuur in ons dorp.

Hij verkoopt zelf gefokte kippen voor consumptie.

Drie levende kippen, ondersteboven hangend met de pootjes

aan elkaar gebonden, wachten lijdzaam hun lot af.

Voor veel mensen een doodnormale zaak en handig als je geen

koelkast bezit, je kan zelf bepalen wanneer Mina de pan in gaat.

Wél zelf slachten natuurlijk.

Eén keer heb ik dit schouwspel gezien, voor mij iets te veel

bloed en veren, dus koop ik, heel laf en schijnheilig, mijn kip

bij de supermarkt uit de diepvries.

Chicken Modu stuur ik een deurtje verderop.

Regelmatig komen er Marskramers langs met allerlei koopwaar.

Zij dragen de handel mee in houten zelfgemaakte koffers

voorzien van een glazen deksel. Zo wordt de waar geëtaleerd.

Horloges liggen uitgestald tussen haarelastiekjes of oorbellen,

“Made in China”, dus veel goudkleurig plastic, maar meestal

koop ik toch een paar haarspeldjes.

’t Zijn vaak arme sloebers uit Senegal of Guinee die op deze

manier in hun levensonderhoud proberen te voorzien.

Bij de groothandel wordt een partijtje ingekocht en met een zeer

kleine winst van de hand gedaan.

Zwaar leven; sjouwen in de brandende zon en de hele dag lopen

van dorp tot dorp.

Veel houden ze er niet aan over want om dit werk te mogen doen

moet je een vergunning kopen.

Je kan het risico niet nemen zonder dit document op pad te gaan,

de politie is alert op landlopers, en zijn in dat geval niet zo

vriendelijk als je betrapt wordt.

Als er iemand komt met toiletartikelen koop ik in de regel een

stukje zeep of wat scheermesjes, dan heeft hij er weer wat

inkomen bij.

Vandaag heb ik mazzel, nét op het moment dat ik thee aan het

zetten ben, komt er een meisje langs met op haar hoofd een grote

schaal vers geplukte munt.

Vijf bosjes gekocht, twee gelijk in de theepot, de rest leg ik te

drogen in de zon, dan kan je het prima bewaren.

Ik ben aan al die kooplui gewend geraakt, het heeft wel

iets gemoedelijks. Pure nostalgie ook!

Je waant je terug in de tijd toen de groenteman en de scharensliep

nog aan de deur kwamen.

Nog éven en ik hoef de deur niet meer uit.

Veel gezelliger dan je boodschappen bestellen via Internet!

Fo waati koteng,
Groet van Isatou

strandstilleven

Een oud plastic flesje kan best mooi zijn..............

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Spaghetti

Kwart over acht 's morgens.......... ik sta nog een beetje slaperig koffie te zetten, dat is vaste prik mijn ontbijt. Nfamara komt binnen met een pak Spaghetti, ik vraag nog; "Potje Mikado?", maar "Fam" vraagt of ie mijn gaspit mag gebruiken om zijn "ontbijt" te koken. Tuuuuuuuuuuurlijk!! Ga je gang. Ook Mammadou en broer Abdulay komen een kwartiertje later aanschuiven.

Beetje ketyup en wat Jumbo erover en de heren smullen!

De hilariteit was groot toen Mammadou ontdekte dat Fam de maaltijd onbedoeld in de hondenbak had geserveerd.

Wel twintig keer heb ik hem moeten verzekeren dat ik toch écht goed afwas, toen zakte de

misselijkheid een beetje....................

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Beetje donker

Abdulay de Lasser heeft twee hulpjes die hij opleidt in het vak. Na schooltijd gaan Lamin nummer zoveel en Isa, Ousmans jongste broertje, altijd naar de werkplaats.

Voor de veiligheid hebben ze alledrie een Zonnebril op om lasogen te voorkomen. Dat is noodzaak maar de jochies vinden zichzelf voor "Cool".

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Over Fiep gesproken.........

De tekeningen van Fiep Westendorp zijn uniek, je herkent ze uit duizenden. Veel kinderboeken van Annie M.G. Schmidt zijn door haar geïllustreerd, vroeger zijn deze boeken door mij verslonden. Hier in Afrika staan zij netjes op rij in de boekenkast en zelfs nu lees ik er nog wel eens eentje.

De tekenstijl van Fiep wordt door velen, ook door mij, zeer gewaardeerd. Sinds kort heb ik een "echt"Fiep Westendorp-bankje. Naast de "Sunshop" heeft Abulay, de lasser, zijn werkplaats. Toen ik daar passeerde zag ik het meubel buiten staan en werd op slag verliefd. Abdulay heeft dit frame "voor de lol" in elkaar gelast van betonijzer en van een geel kleurtje voorzien. Voor 15 euro ben ik nu de gelukkige eigenaar. Zelf er een kussentje op gemaakt.

Wat is er nu leuker om in een verloren uurtje op het bankje een Annie-Fiep boekje te lezen.......

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Zwart/Wit

Naast Kunta Kinteh nóg twee mooie afbeeldingen op de muur van het restaurantje. "De drie zusters van Kunta zijn mij even ontgaan in de serie evenals de Djembéspeler.

De afbeeldingen zijn knap gemaakt in zwart-wit wat nog niet zo makkelijk is als het lijkt.

Fiep Westendorp gaf Jip en Janneke meestal weer in zwart-wit, ik heb eens in een intervieuw met haar, gelezen dat ze soms grote moeite had de silhouetjes treffend neer te zetten . Fiep was heel kunstzinnig en professioneel, maar de maker van deze afbeeldingen heeft er ook een goed gevoel voor.

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Kunta Kinteh

Bij veel mensen in Gambia is de TV-serie "Roots" niet onbekend.Een aantal jaren geleden werd de serie vertoont in buurthuizen, bioscopen e.d. Men vertelde mij dat de beelden veel stof deden opwaaien, er waren opstootjes en relletjes, waarbij een toevallig aanwezige Toubab rake klappen opliep. Naar aanleiding daarvan verboden de autoriteiten de serie in het openbaar te vertonen.

Deze afbeelding kwam ik tegen bij een strandrestaurant. De naam van het restaurant is Kunta Kinteh, vernoemt naar de hoofdpersoon van de serie. Een knappe muurschildering welke aanleiding geeft zo nu en dan het pijnlijke slavenverleden te bespreken......

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Bloemstukje maken

Laatst kwam ik langs een boompje wat prachtig in bloei stond. Ik kon het niet laten een aantal bloemen te plukken. Ze geuren heerlijk naar vanille vermengd met een vleugje roos.

Van deze "sneeuwballen" een aardige tafelschikking van gemaakt, de lol duurde niet lang want na twee dagen was er niet veel meer van over, maar het huis rook heerlijk, de geur is tamelijk sterk.

Hoe deze nu weer heten? Weet ik veel!, namelijk nog steeds die plantengids niet aangeschaft.

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Zeg eens Boe!

Vriendin Tien zond weer eens een prachtige foto op van de Holandse Koe!

Tja, ik er maar weer eens op uitgetrokken om de Gambiaanse Koe te kieken.

Een koe is een koe, maar de wei, zijn leefomstandigheden alsook zijn uiterlijk zijn totaal verschillend.

'T is maar net waar je ter wereld komt............... alleen is in dit geval "de taal" hetzelfde.

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Een hippe sound.....

De kleur Roze wordt beslist niet alleen door meisjes gewaardeerd, ook stoere mannen houden van deze kleur. Ousman heeft zelf geluidsboxen in elkaar geknutseld, die worden straks verkocht in de Sunshop.

"Dat is tevens goede reclame voor de shop", ik merkte nog voorzichtigjes op dat ie dan de boxen beter Geel had kunnen verven, maar die hint werd niet geheel begrepen.......

De kwaliteit van de boxen is goed maar alleen dit uiterlijk zorgt ervoor dat de boxen erg gewild zijn.

Nu alleen nog even een geschikte klant vinden.

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Mooi contrast.

Ami draagt meestal een Gambiaanse outfit, een hempje en een wikkelrok, maar hoe klein zij ook nog is, zij loopt nu heel trots de pronken met haar "europese jurk".

'K had em laatst op de kop weten te tikken voor 35 eurocent. Esprit wordt ook hier in Tanji "op prijs" gesteld.

Merkkleding heb ik nooit belangrijk gevonden, ik viel voor het roze kleurtje, het steekt zo prachtig af op Ami's mooie bruine huid.

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Strandstilleven.

Laarzen zijn aan de warme kant, vandaar maar weggegooid?

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Koppie krauw!

Onaangekondigd staat Nfamara opeens voor mijn neus met twee Papegaaien!

"Voor jou"! Een beetje beduusd neem ik de twee nieuwe Compoundbewoners in ontvangst.

Nu is de Papegaai altijd wel een favoriete vogel van mij geweest. Mijn Tante Gree heeft er vroeger eentje gehad, zo groen als gras en vertederend brutaal. Hij werd verliefd op mijn moeder toen we tien dagen op hem moesten passen. Sindsdien ben ik verliefd op de groene Papegaai.

Zo heb je niets, en zo heb je er twee! Eerst heb ik ze maar eens laten rondwandelen op de "keukentafel", ondertussen op zoek naar iets waar ik een "kooi" van kan improviseren.

Eigenlijk ben ik tegen het opsluiten van vogels, maar ik heb me tevens laten vertellen dat ze een onderkomen nodig hebben. Inmiddels hadden ze een spoor van groene poepjes achter gelaten, is ook niet echt fris tussen de tomaatjes daarbij verlangen de planten een ander soort mest.

Een kattenvervoerbench biedt uitkomst en doet nu dienst als vogelhuis. Alleen 's nachts gaan de

tralies er voor, zo maak ik mezelf wijs dat ze toch nog veel vrijheid hebben. "Jut en Jul" kiezen er zelf voor om urenlang in hun onderkomen te blijven, het is voor iedereen nog even wennen, wellicht stilte voor de storm? Voorlopig nog rust in de tent, Roesjka is nu in de regentijd regelmatig in de Veranda maar heeft nog niets door, dat laat ik nog maar even zo.........

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Sap uit een pakje.

Met verwondering liep ik gisteren in een nieuwe Supermarkt, er blijken schappen vol te staan met exotische vruchtensappen from all over the world.

Plots kon ik mijn ogen bijna niet geloven toen ik een afbeelding tegenkwam op één van de pakjes van de mij onbekende vrucht, zie blog maandag 6 juli "vreemde vrucht".

Deze pakjes-lijn heeft ook een website; http://www.rubiconexotic.com/

De vrucht heet Guánabana! Andrea gaf als reactie dat het wel eens een Zuurzak zou kunnen zijn.Zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Zuurzak

Wat blijkt? Allebei de namen worden genoemd. Zo is er met vereende krachten weer een raadsel opgelost. Abaraka!

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Mag het ietsje meer zijn?

Gisteren kwam een broer van mijn buurjongen Lamin mij met een bezoekje vereren. Nooit eerder had ik "Pa" ontmoet, dat komt omdat hij altijd in de bush werkt, verzekerde Lamin mij. De "bush" blijkt een tuin te zijn waar bananen op grote schaal worden geteeld.

Pa vroeg of ik voor een zacht prijsje een tros bananen wilde kopen? Tuurlijk, lekker makkelijk hoef ik er niet voor naar de markt, deze komen vers van de tuin. Ik gaf hem vijftig dalasis ( 1,75 euro) mee, en een kwartiertje later werd de bestelling aan huis gebracht.

Wel een beetje een grote tros! Ruw geschat zo rond de honderd exemplaren, ze moeten nog even narijpen in een plastic zak, maar over een dag of drie zijn ze eetbaar volgens Pa.

Dat wordt dus een bananenfeest, iedereen hier op de compound is dan flink de Pisang!

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Onbekende flora

Al strandwandelend kwam ik langs dit boompje. Zo van een afstand niet veel bijzonders, maar laat je niet misleiden, dichterbij gekomen bleek ie prachtig in bloei te staan.

Wederom tast ik in het duister....... wat is dit nu weer voor plant/boom?

Het wordt tijd eens op zoek te gaan naar een gids die uitleg geeft over de Gambiaanse Flora.

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Twee kleine geitenbreiers.

Opeens hoorde ik door mijn Mp3-muziek heen gejammer. Op onderzoek!

Achter de nieuwe woning trof ik een geit aan die op het punt stond te bevallen, ik kon zien dat het dier pijn had en had het idee dat het dier hulp nodig had maar............., hoe help je zo'n aanstaande moeder als je geen vroedvrouw of dierenarts bent?

Eerst maar eens half in paniek, navragen bij de compoundbewoners wat te doen, tja......... gewoon laten gaan was het advies, dit gedrag is normaal zo werd mij verzekerd, en men ging onverstoorbaar over tot de orde van de dag, ik moest dus de natuur zijn gang laten gaan.

Ik stond figuurlijk met mijn neus boven op de geit, wat erg vreemd gevonden wordt.

Maar voor mij was het de eerste keer dat ik een geitenbevalling kon zien. Ik stond meer de bibberen dan de geit. Na de zoveelste wee en hevig gemekker kwam het jong(etje) ter wereld, het moederinstinct is groot, ze weet wat haar te doen staat, de baby wordt gewassen en van de vliezen ontdaan. Het was zo'n fascinerend schouwspel ik ging er totaal in op, zodoende mistte ik dat zoon nummer twee! geboren werd.

Plots lag daar een broertje, iets kleiner, maar na de wasbeurt even knap.

Een half uurtje na de geboorte liepen de twee knaapjes al heel dapper met moeder mee de afrikaanse weide wereld in................'t blijft een wonder!

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Knap staaltje werk.

De enige tuinstoel die de familie bezit had men verplaatst naar de Veranda van het in aanbouw zijnde huis. Men vindt dat chiquer zitten dan onder de Mangoboom.

De werkmannen waren op het dak veel lawaai aan het maken, timmeren op golfplaten is te vergelijken met luilakken in Nederland.

Zelf zat ik te luilakken met een Mp3 spelertje in de oortjes geplugd zodat ik van een wat melodieuzer klank genoot.

Het waren echt "de laatste loodjes" en daarbij extra moeilijk door de hitte.

Om dan de hele dag op een dak te werken?, dan moet je van goeie huize komen.

Doorzetten en veel drinken. De jongens waren dan ook blij dat de klus er op zat!

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Vreemde vrucht.

Weekje geleden maar weer eens een dagje meegeweest naar Bousoumballa.

Daar is altijd wel wat te beleven.

Ousman en compagnon Abdulai moesten nog één dag naar Oom Yousouf om de laatste hand te leggen aan het dak van het nieuwe huis, links ziet u een fragment van het pand. In het midden het oude huis en rechts het boyshouse waar de slaapkamers zijn van zonen en neven.

In het midden een fruitboompje, twee rijpe vruchten had men voor mij gereserveerd. In het Mandinka noemt men deze vruchten Sounkuo maar men weet de engelse naam niet.

Ik had deze vrucht nog nooit gezien laat staan gegeten. Het vruchtvlees lijkt op dat van Pruimen en zo smaakt het ook een beetje met dit verschil dat men het vruchtvlees fijn prakt en de moes vermengd met koude melk. De Tóp zó lekker vinden mijn landgenoten.

Een soort vruchten Milkshake die niet onprettig smaakt.

Maar wát heb ik nu gegeten? Geen Idee, misschien dat iemand mij uit de droom kan helpen, reacties zijn dus welkom.

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Beetje bang

Tijdens de regentijd heb ik een Hondenhotel!

Hoe dat zo? Roesj is bang van regen, of hij speelt dat hij bang is omdat het oncomfortabel voelt.

De eerste keer dat Roesjka in een regenbui terecht kwam was het wel lachen, toen de eerste druppels voorzichtig begonnen te vallen zag je hem denken "Wat krijgen we nou?, geinig al dat water, ik ga lol maken". Hij begon als een dolle door de Compound te racen, spingen en rare bokkensprongen maken. Maar toen de regen vervolgens in alle hevigheid losbarstte vond hij er niet veel meer aan.....

Van een stoere kerel bleef er nog een zielig hoopje hond over die voor de deur ging zitten janken. Tja, ik smelt dan natuurlijk weer en daarom mag hij tijdens regenbuien binnen komen.

Maar wél "Op je PLEK!", en O, Wonder hij voert moeiteloos het bevel uit............ De slijmbal!

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Strandstilleven

Van wie zou dit muiltje zijn?....................

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Een heel speciaal jongetje!

Buuv Houré is 25 juni 2009 bevallen van een zoon! De eerste week was zij in het ziekenhuis in Banjul omdat het kindje via de keizersnede ter wereld is gekomen, elke dag gaat het wat beter gelukkig.

Afgelopen woensdag kwamen ze thuis en gisteren was de naamgeving.

Mensen komen bijeen in de Compound en bidden eerst voor een lang en gelukkig leven.

Dan wordt de naam bekend gemaakt

"MAMMADOU LEO"

Vernoemd naar Houré's vader en naar Leo, een eerbetoon en een remembrance.

Echt ontroerend, ik voel me nu toch wel een echte Tante.

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Nóg een bruiloft. 8.

Als enige "Toubab" in zo'n groot gezelschap, val je ongewild toch op.

En iedereen wil samen met de bruid, met mij ernaast op de foto. Gelukkig ook een foto in deze compositie samen met de bruidegom! (Ik dacht al waar blijft ie).

Het voelde wat ongemakkelijk en na een kwartiertje kon ik er met goed fatsoen tussenuit knijpen.....

's Avonds was het gelukkig pikkedonker zodat ik ook wat donkerder leek en opging in de menigte, we hebben gedanst tot in de kleine uurtjes, iedereen ging voldaan naar huis..............

" 'T is mooi geweest".

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Nóg een bruiloft. 7.

Er werden "toneelstukjes" opgevoerd maar ook vol overgave gedanst. Dit alles door vrouwen, de mannen zitten erbij en kijken ernaar.

Tijdens het dansen wordt geld opgehaald. De dames staan in een kring, klappen in de handen en zingen, ieder op haar beurt danst in het midden van de kring een solo, dit kan uren doorgaan, het geld wordt in het midden op de grond geworpen, tot slot wordt de buit verzameld en aan de bruid geschonken,en op het hoofd, naast de andere geschenken, vastgespeld.

Fo waati koteng,

Groet van Isatou