Hekje

Weer zo'n pracht, notabene bij de buren!

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Bedrijfskleding

De leerlingen van Ousman gaan gezamenlijk een klusje klaren. Ous kan zelf niet mee vanwege school.

De jongens zetten het bedrijf zo goed mogelijk op de kaart.

In Nederland heb ik deze t-shirts laten maken, de jongens vinden ze zó mooi dat ze ze niet aldoor wilden dragen.

Moet juist wél! Reclame maken jongens!!!!

K moet zeggen, het is een professioneel gezicht, en het valt lekker op zo'n fluoriserende tekst.

Heeft u een klusje? Bel dan Ousman Carpenter 7630240!!

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Twee emmertjes water halen

We gaan er vanuit dat de regentijd voorbij is. De jongens hebben de "sky-skin" gezien, en dat betekent geen regen meer. Wat een sky-skin is konden ze niet goed uitleggen, het moet een soort spinneweb zijn, maar dan van wolken. Geen idee, ik heb niets gezien, maar ik hou me vast aan dit verhaal. Inderdaad al een week geen regen meer.

De grond begint goed op te drogen, beter voor het verkeer, de auto's kunnen iets normaler door de straten rijden, en lopen gaat makkelijker, niet zoveel prut meer.

De groentetuin heeft veel water nodig, vanaf nu weer meer emmertjes water geven elke dag.

Voor de foto heeft Ousman even de klompen aangedaan, want echt er op lopen is moeilijk. Ik heb de klompen notabene in Gambia gekocht! bij een tweedehands uitdragerij voor één euro.

Natuurlijk heb ik het over de "wooden shoes" gehad, de jongens hebben allemaal een poging gedaan om er op te lopen, wat een heel grappig gezicht was. Heel creatieve pasjes, benen hoog optillen en uitkijken dat je niet valt. Net zoiets als voor de eerste keer schaatsen leren.........

Wederom een mooi beeld, een Afrikaan op Klompen.

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Mijn grote vriend

Souleman stapt zonder aarzelen mijn huis binnen. Hij is nu heel wat dapperder dan de eerste keer dat hij mij zag. Onverwachts kwam ik de hoek om op weg naar het winkeltje naast zijn Compound, ik botste tegen hem op. Heel erg geschrokken begon hij te huilen en zette het op een lopen voor dat "witte wief".

Veel mensen geloven nog steeds in heksen en kwade geesten, wie weet wat er in zijn hoofdje om ging? Er doen allerlei vreemde verhalen de ronde, vergelijkbaar met sagen zoals bijvoorbeeld over de "witte wieven". http://www.meteo-maarssen.nl/sage_004.html

Vandaar dat er bijna door iedereen juju's wordt gedragen ter bescherming.

Souleman was na die eerste ontmoeting op zijn hoede, maar ook nieuwsgierig. Elke dag kwam hij een stapje dichterbij. Hij heeft namelijk trek in een snoepje! Gelukkig is die drang sterker dan angst.

Hij is nog klein, pas drie jaar, maar inmiddels één van mijn grootste vrienden.

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

The Wedding

Gisteren min of meer onverwachts op een huwelijksfeest beland.

Mijn achterbuurman, hij werkt in Noorwegen en woont daar met een Noorse vrouw, heeft een zoon, die ik niet ken, deze zoon ging trouwen met een dame die ik ook nog nooit ontmoet heb.De tweede, afrikaanse, vrouw van buurman, niet de moeder van de zoon, onving gistermiddag,haar vriendinnen, familie en buren uit Tanji. "Volgt u het nog?".

Wij waren ook uitgenodigt in de middag, alle mannen in en rond mijn Compound verzorgden 's middags de muziek in Tanji.

De "wedding" was 's avonds in Serrekunda, waar de bruid woont. Wij werden plotseling gevraagd mee te gaan. Oké auto's georganiseerd, 's avonds rijdt er geen openbaar vervoer.

We werden naar een grote zaal gebracht, stoelen stonden in rijen opgesteld, op een toneel stond een min of meer versierde tafel. Onder het genot van keiharde muziek wachtten wij op de komst van de bruid. Duurde een uurtje of twee, we waren al bang dat ze niet meer zou komen, maar eindelijk was zij gearriveerd, nam plaats achter de tafel op het toneel. Veel dames, nog mooier gekleed dan de bruid, gingen handje geven en lieten en cadeau achter op de tafel.

Bij dit soort feesten gaat men in vol ornaat gekleed, de ene creatie nóg mooier en spectaculairder dan de andere, het gaat er om bekeken te worden. Ik heb mijn ogen dan ook goed de kost gegeven. Als de koningin op staatsbezoek gaat, loopt ze er bij als een sloddervos vergeleken bij deze dames. Na de felicitaties kwam de bruid de zaal in om te bedanken, hier en daar een handje of kusje. Voor mij alletwee én samen op de foto, ik was de enige blanke tussen driehonderd gasten, zeker leuk voor het fotoalbum? (bedenk ondertussen, wij kennen elkaar niet!).

Vervolgens zijn wij maar weer eens op huis aan gegaan, duurde ook nog meer dan twee uur.

Al met al een heel apart en bijzonder feest, niet in de laatste plaats omdat de bruidegom NIET aanwezig was! Hij woont en werkt in Oostenrijk! Schijnt de pret niet te drukken. Dit feest is volgens Ousman big business, geld en cadeaus verzamelen. Als de aanstaande echtgenoot later eens in Gambia op vakantie komt gaat men even langs het stadhuis.....................

Fo waati koteng,

groet van Isatou

Ra, ra, ra

Je hebt insecten en je hebt insecten. Dit diertje heeft zeker acht uur onbeweeglijk op het terras gezeten.

Ik kon hem dus goed bestuderen. Een beauty om te zien.

Een Mega-vlieg met elvenvleugels, een mooi gekleurd lijf en bijna menselijke grote ogen.

Hij keek me echt aan!

Bestaan er aaibare insecten? Nooit eerder zoiets gezien.

Wat het is? Geen idee! Ik weet ook geen verklaring in internet of boekjes te vinden.

Blijft voorlopig een raadsel, óf iemand kan mij misschien op weg helpen?

(alweer een prijsvraag!).

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

De Zaterdag Column

Open Huis

Het is nog vroeg in de middag maar erg warm, ik voel me loom

en ben niet voorruit te branden.

Tóch maar beginnen met pannenkoeken bakken voor de kinderen

die straks op ons feest komen.

Gelukkig heb ik een buurvrouw bereid gevonden Afrikaans te koken voor

de volwassenen, voor twintig personen weet ik nog niet hoe ik dat

voor elkaar moet krijgen.

We houden vandaag open huis en hebben onze buurtbewoners

uitgenodigd.

We hebben er zeven maanden op gewacht, eindelijk konden we ons

wachterhuisje verlaten en ons eigen huis betrekken.

Frank, onze Nederlandse vriend die bij ons om de hoek woont, heeft

voor onze komst naar Afrika, gezorgd dat dit huisje gebouwd werd en

zo hadden we vanaf het begin onderdak op ons eigen stukje grond.

Sinds twee weken hebben we een echte Compound.

Iedereen leeft in deze kleine leefgemeenschappen, op één erf wonen

diverse gezinnen.

Twee weken geleden is Ousman in het wachterhuisje gaan wonen.

Hij is nog jong, heeft nog geen vrouw en kinderen maar het is een begin.

We spreken de Engelse voertaal wat door de meeste mensen gesproken

wordt. Sommige oudere mensen hebben er moeite mee, gelukkig dat

Ousman kan tolken bij het Mandinka of Wolof.

In de namiddag druppelen de bezoekers langzaam binnen .

De kinderen genieten van de pannenkoeken.

Buurvrouw heeft grote schalen gekruide rijst met vis meegebracht

en de mannen en vrouwen zitten apart in groepjes er omheen te eten.

Leo begint wat ritmes te slaan op zijn djembé en onze gasten kijken

blij verrast op. De kinderen beginnen spontaan te klappen en te zingen.

Enkele vrouwen staan op en beginnen te dansen, ook ik doe mee maar

het gaat wat houterig.

Gelukkig geeft buurvrouw Mariama mij les in het billenschudden,

en we lachen wat af.

Na al dat gedans heb ik ook honger gekregen en neem plaats tussen

de vrouwen.

Het gerecht ruikt heerlijk en ik neem een grote hap.

Meteen begint het vreselijk te branden in mijn mond. Ik heb vergeten

te vragen aan de buurvrouw zuinig om te gaan met pepers en nu heb

ik een stuk Madame Jeanette te pakken, de heetste soort.

Zwetend probeer ik met water te blussen maar het helpt geen zier.

Het is erg pijnlijk maar ik doe mijn best niets te laten merken.

Het feestje loopt ten einde. De bezoekers gaan langzaamaan naar huis.

Heimelijk vind ik het niet erg, want ik sta nog steeds in brand.

Met tranen in mijn ogen neem ik afscheid.

Fo waati koteng,
Groet van Isatou

Zweefvliegen

Gisteren was er weer zo'n geluksmoment!

De Pelikanen vliegen boven onze compound, komt niet vaak voor dat ze boven het dorp vliegen.

Meestal verblijven ze op en rond een piepklein eilandje vlak voor de kust van Tanji.

De allereerste vakantie ben ik daar samen met Leo vol verwachting eens naar toe gegaan.

Viel een beetje tegen je kan er niet dichtbij komen, ze zijn tamelijk schuw.

Daarom genieten van deze zeldzame momenten, het is een prachtig gezicht.

Ze zweven heel rustig en gracieus door de lucht, zeker meer dan honderd tegelijk.

Al met al een indrukwekkend schouwspel.

Duurt niet lang, na een kwartiertje is er geen Pelikaan meer te bekenen, je zou het bijna niet

geloven, maar we hebben ze weten te kieken!!

Kan ik er naar kijken wanneer ik maar wil.

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Sjakie Prikkebeen

Sjaak kwam effe de compound met een bezoekje vereren. Roesjka lag te slapen, Sjaak had niet door dat er een waakhond aanwezig was.

Sjaak is ook nog een echte kwajongen, en in een speelse bui gaat ie graag op vlinderjacht. Nét mis elke keer, maar aandoenlijk om te zien.

Na een tijdje werd Roesjka wakker en zag hier een kattenmonster rondwandelen.

Roesjka begint, zo klein als ie is, nu al te waken. Gevaarlijk grommen en blaffen naar die indringer!!

Sjaak heeft heel arrogant de kuierlatten genomen, 't is de vraag of ie ooit nog langs komt........

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Gestrand

Ronk, ronk.........Pruttel, pruttel.......................................Stilte!

Even later komt er een gezin de compound op om hulp te vragen, de auto zit vast in de modder. In het straatje voor onze compound staat een hele grote, diepe plas water. Mensen die hier niet zo bekend zijn willen dat zwembad omzeilen en dat is nu nét de verkeerde beslissing. Rondom de plas is de modder zo zacht dat je auto er tot de assen in zakt.

Geen nood, iedereen verzamelen! Met vereende krachten weten de jongens het vehicel weer op het droge te duwen. Na de reddingsaktie wordt er spontaan gezamenlijk gebeden, en de reis kan vervolgd worden...........

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Lekkere pap

Het regenseizoen is vrijwel ten einde nu? althans dat mogen we hopen, vandaag wederom een regenachtige dag, regelmatig buien compleet met bliksem en donder.

Veel mensen klagen dat het regenseizoen dit jaar wel heel erg lang duurt, en hebben er de balen van. Men wil beginnen de compounds en huizen schoon te maken, maar dan moet er geen regen meer vallen, voor je het weet zit je weer in de prut.

Naast wateroverlast is het toch ook een rijk seizoen.

Er worden veel gewassen op de akkers gezaaid, het groeit als kool en nu is het tijd om de maisoogst binnen te halen.

Bij veel compounds zie je de laatste week de mais uitgespreid liggen.

Zon-gedroogde mais blijft langer houdbaar.

De grote families kunnen de komende tijd genieten van maispap. Voedzaam en lekker!

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Hekje

Heerlijk hekje!

Fo waati koteng,
groet van Isatou

Hier waak ik!

Grote verrassing! Ousman heeft een lief cadeau naar huis gebracht.

Ik wist van niets, had ie stiekum geregeld.

Ik kreeg opeens een blik hondenvoer in mijn handen gedrukt, ik nog voor de lol gezegd dat ik gehaktballen had gebakken voor het diner...............

Ous wees alleen naar buiten......... Zie ik daar een hondje lopen!

En deze gaat niet meer weg, hij blijft bij ons.

Ik mag mij niet met de opvoeding bemoeien, de jongens gaan dat doen op z'n Gambiaans. Ik mag hem niet op schoot nemen en hij mag niet binnen komen. 's Nachts slaapt hij op de veranda van het kleine huisje en de jongens zorgen dat hij elke dag rijst met vis te eten krijgt, dat blik hondenvoer is éénmalig. Ze weten wat ze doen, het wordt een goed opgevoede hond. Het is voor mij een hele opgaaf hem niet teveel te vertroetelen, maar ik mag gelukkig wel met hem spelen en hem aanhalen.

Met z'n allen gestemd over zijn naam. Iedereen koos voor Roesjka!!

Lekker genieten van deze baby, hij is nu nog maar een week of vijf, veel met hem spelen en rennen, voor je het weet zijn kleine kinders groot.

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

De Zaterdag Column

Mango’s

Lamin, een buurjongetje, wandelt ons erf op met een bos takken

onder zijn arm.

Hij vraagt om een touw. Zijn plan is een zo lang mogelijke stok

te maken en hij knoopt letterlijk de eindjes aan elkaar.

Er ligt nu een tak van vier meter lengte.

Inmiddels begrijp ik de bedoeling.

De laatste dagen heb ik het al vaker om me heen gezien.

Met dit werktuig worden de Mango’s, die aan het rijpen zijn,

uit de boom geplukt.

In Tanji staan overal waar je om je heen kijkt grote Mangobomen

en die hangen stikvol met vruchten.

Ons dorp is één grote boomgaard. Wij hebben ook twee bomen op

ons erf staan.

De grootste staat pal voor ons huis en zorgt voor veel schaduw.

Er blijken meerdere soorten te bestaan. De vruchten in de grote

boom zijn al heel groot maar nog niet rijp.

Lamin verzekert me dat de vruchten in de kleinere boom al

geplukt kunnen worden.

Af en toe valt er al één spontaan op de grond maar het duurt hem

te lang om daarop te wachten.

Behendig tikt hij met zijn lange stok tegen de vruchten in de boom

en bij het vallen weet ik ze op te vangen.

Na een kwartiertje hebben we een emmertje vol.

Nu eerst eens proeven, eigenlijk ben ik nooit zo dol op Mango’s

geweest, maar deze smaken zalig.

Ze zijn heerlijk zoet, ik proef een mengeling van Perzik, Nectarine én Mango

Eindelijk wordt mijn geduld beloond.

Maanden moest ik wachten tot de vruchten rijp waren, maar nu is

het zover, ik ga Mango-Chutney maken.

De hele middag sta ik te kokkerellen terwijl Lamin nog een

emmertje vruchten plukt.

Niet alleen buiten maar ook binnenshuis ruikt alles nu naar Mango.

Aan het eind van de middag ben ik tevreden met het resultaat.

Er staan twintig potten chutney, in één keer gefabriceerd, uit eigen tuin!

Voldaan maar ook een beetje moe, pak ik het stretchbed.

Even een tukje doen. Ik plaats het bed in de schaduw onder de

grote Mangoboom.

Op het moment dat ik een beetje slaperig word, valt er spontaan

een grote Mango uit de boom.

Boven op m’n kop. AUW! Dat doet zeer! Wat een kanjer.

De vrucht weeg bijna een pond, dat heb ik nagewogen.

Een tukje doen op deze plek is een riskante onderneming.

Volgende keer maar een helm opzetten!

Fo waati koteng,
groet van Isatou

Geen Jordan

Tanden stoken of tanden poetsen? Van allebei een beetje, veel Afrikanen gebruiken nog steeds het takje om het gebit te reinigen.

Werkt heel doeltreffend, dus waarom zou je een Jordan kopen?

Zo'n elektrische met driedubbel roterende borstels, een plakindicator en ragers die tienduizend keer per seconde op en neer bewegen, en elke gebruiker z'n eigen kleurtje?, wordt een beetje lastig met 16 familieleden.

'T is sowieso geen optie want de meeste mensen hebben geen elektriciteit, dat is voor het grootste deel van de bevolking te duur.

Maar geen nood, al eeuwenlang helpt moeder natuur een handje, gratis en voor niets. Hier groeien de tandenborstels gewoon aan de bomen................

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Overall

Donderdag is de langste dag op school, Ousman heeft dan de hele dag praktijkles.

De school maakt bijvoorbeeld in opdracht bureau's voor een kantoor.

Maar ook alles in en rond de school wordt door de leerlingen gedaan.

G.T.T.I. Gambian Technical Training Institute, leidt leerlingen op in allerlei richtingen; metselaars, electriciëns, loodgieters, monteurs, timmerlieden, schilders, zodat de leerlingen letterlijk op school de theorie in praktijk brengen.

Vorige week waren er tafels nodig, die klus doet de klas waarin Ousman zit.

Een kennis van Ous, die kleermaker is, heeft een overjas voor hem gemaakt, en vandaag kan hij deze "Overall" gebruiken tijdens de praktijkles, dan blijft je witte overhempie wat schoner. Iedereen moet zo'n jas, dus iedereen is vandaag volledig in donkerblauw.

Tijdens de "fotosessie" hebben we wel erg gelachen. Ous is een echte Mandinka maar als je hem zo ziet doet hij mij denken aan een Chinees uit communistisch China, alleen de pet ontbreekt nog...............

Fo waati koteng,

groet van Isatou

Burenhulp

De regentijd loopt zo'n beetje op z'n eind, hoewel we vannacht nog een flinke bui hebben gehad.

Maar de meeste buien zijn achter de rug, tijd om de tuin wat op te knappen.

Er staat inmiddels veel onkruid wat gewied moet worden, maar pas na schooltijd kan Ous beginnen met wieden, veel werk, de compound is groot.

Gelukkig heeft hij hulp van twee buurjongens....................

Souleyman is drie en werkt zijn buurjongetje Bubaker van twee een beetje in.

Echt heel schattig hoe zij hun best doen Ousman te helpen!!

Na de klus het werkvolk uitbetaald in snoepjes. Morgen komen ze weer "helpen".

'K mag wel weer gauw naar "Bab" om snoep in te slaan.

Fo waati Koteng,

Groet van Isatou

Hekje

Weer eens zo'n pracht exemplaar.

Fo waati koteng,

groet van Isatou

De winkel van Sinkel

Hóe de negotie wordt uitgestald is niet belangrijk als je maar veel verscheidenheid hebt. En dat heeft ie, buurman Babukar, de echtgenoot van Houré, die iets verderop zijn winkel-kraamje exploiteert.

Het plein naast de Grote Moskee is strategisch een goed gekozen plek. Veel mensen, waaronder veel moskeegangers, paseren hem elke dag, aan klandizie geen gebrek. Tevens verkopen anderen groete uit eigen tuin, zodat er een minimarkt ontstaat. Heel handig als je net één ui nodig hebt, soms is er zelfs vis te koop. Mijn doel is de winkel van "Bab", voor snoep moet je bij hem zijn.

De kinderen weet hem te vinden en kopen één snoepje per keer (50 butut = 1 1/2 eurocent), maar ik moet natuurlijk gelijk weer een hele zak van die overheerlijke Caramelsnoepjes. Dan gauw op huis an en lekker schransen, dat heb je ervan als je niet meer rookt.............

Meestal heeft Babukar het druk maar dit keer nam ie er de tijd voor om uitgebreid te poseren. Overhempje gladgestreken, Muts!! rechtgezet (lekker warm ook met 30 graden boven nul). Mooi beeld.

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Buuv

Gisteren buuv Houré, de hoofdrolspeelster van gisteren, met Fatima even gekiekt. Het verhaaltje is ruim een jaar geleden geschreven, ondertussen is Fatima geen baby meer, ze loopt als een kievit en speelt het liefst in het zand.

Sinds haar geboorte draagt ze drie Juju's, men gelooft dat het bescherming biedt tegen allerlei kwaad. Een paar dagen na haar geboorte heeft buurman Cisée, een zeer vrome moslim en dorpsoudste, een paar soera's uit de Koran overgeschreven. Vervolgens worden deze papiertjes in leren zakjes genaaid. Dag en nacht heeft Fatimaatje deze beschermende ketting om.

Gelukkig is het meisje kerngezond.

Komt dat door deze Juju's of door Moedermelk? Houré geeft haar nog volop borstvoeding, de meeste kindertjes worden ruim twee jaar gezoogd.

Hoe het ook zij het gaat goed met deze "Twee Mooie Meiden".

P.s.; Speciaal voor Dorry, de groetjes he?

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

De Zaterdag Column

Toneel

Als ik bij mijn buurvrouw in haar winkeltje kom, zit ze stil

op een stoel achter de toonbank en kijkt me verdrietig aan.

Ze voelt zich al een paar dagen niet lekker.

Last van een prikkende keel en wat spierpijn.

Het klinkt als een onschuldige verkoudheid, toch moet je

alert blijven, er is altijd een kans dat de malariamug de

boosdoener is.

Zelf voelde ik me een tijdje geleden wat grieperig en heb na

een dag koorts meteen een bloedtestje laten doen. Gelukkig

was er niets aan de hand, daarbij gebruik ik preventief medi-

cijnen. Malaria moet je serieus nemen.

Houré vertelt me dat ze gisteren al bij een dokter is geweest.

’t Is gelukkig geen malaria, ze heeft wél drie soorten pillen

meegekregen die ze met een triomfantelijk gezicht aan me laat zien.

Ik kijk op de verpakkingen en zie drie varianten van

Paracetamol. De pillen vormen voor Houré het bewijs dat ze

als patiënt moet worden behandeld en zo wat meer aandacht

kan opeisen van haar vader. Hij staat aan het hoofd van de

familie, die 18 personen telt, dus individuele aandacht krijg je

niet zo snel. “Gelukkig dat je pillen hebt gekregen, misschien

voel je je morgen al wat beter” probeer ik haar op te monteren.

Houré betwijfelt het maar probeert wat opgewekter te kijken.

De volgende avond, we willen nét gaan eten, wordt er op de

poort gebonsd. Houré vraagt paniekerig of we haar naar het

ziekenhuis willen brengen in een naburig dorp, Nu meteen!

Wij hebben een auto en er is geen andere mogelijkheid om

daar naar toe te reizen op dit tijdstip.

Ze heeft de hele dag spierpijn gehad en maakt zich ongerust.

Een beetje geschrokken gaan we op weg. Houré met haar

baby en ik achterin, Leo aan het stuur, Houré’s vader druk

gebarend naast hem. Pa spreekt geen woord Engels maar weet

ons naar het ziekenhuis te loodsen

Daar aangekomen worden we vrijwel meteen ontvangen door

een ernstig kijkende dokter. Hij hoort Houré’s klacht aan en

neemt haar bloeddruk op, die perfect is.

Leo en mij wordt uitgelegd dat het allemaal wel meevalt, het is een

griepje, en hij geeft ons een receptje mee voor nog twee soorten

pijnstillers. Houré is tevreden met nog meer pillen op zak, en

we keren terug naar huis.

De volgende ochtend gaat het wonderbaarlijk goed met haar.

Ze is goedlachs en heeft nergens last meer van.

Ik betrap me op de gedachte dat ze wat toneel gespeeld heeft.

Tóch geeft het me een goed gevoel opgenomen te worden in de

buurt. Het is hier niet alleen noodzakelijk maar ook

vanzelfsprekend om voor elkaar klaar te staan.

Wij waren het de afgelopen jaren in Nederland een beetje

kwijtgeraakt en zijn blij het weer terug te vinden.

De Ouderwetse Burenhulp!

Fo waati koteng,
Groet van Isatou

Krakkas

Gelukkig zakt de temperatuur iets de laatste dagen maar we zweten nog steeds emmers vol. In de namiddag wordt ik wel eens zweverig, gistermiddag ook weer, dan ga ik op zoek naar iets hartigs. Niets in huis!, ik ga maar even de buurt op.

In de meeste locale shoppies geen chips of pinda te bekennen. Onderweg naar winkeltje nummer zoveel loop ik Fanta tegen het lijf, en vraag haar of zij iets hartigs weet te vinden.

"Amadou verkoopt Krakkas", geen idee wat het is. Ze biedt aan het voor mij te kopen, daarna zullen we het bij mij thuis bakken.

Goed plan........ Even later staat er een pan olie op het vuur en ze maakt een schaal vol Kroepoek!

Daarna samen in de tuin een schaduwrijk plekje opgezocht, Berg Kroepoek, Fantaatje erbij, wat wil je nog meer...........

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Oranje boven

Daar staan ze dan op mijn stoep, vier grote Afrikanen, eindelijk in bloei.

De zaden heb ik uit Nederland meegebracht. Mijn plan was de Afrikanen rondom de worteltjes

te planten, ze zouden bescherming bieden tegen een soort wurmpje wat graag wortels lust.

Maar ik ben nog op zoek naar wortelzaad, dus heb ik dit keer de plantjes voor de sier gekweekt.

Nu staan ze mooi te bloeien, een zee van oranje boven aan op de stoep, Nou ja stoep?................... Bordes................Paleis Soestdijk.......................Defilé!

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Leve de insectenspray!!

De begrafenis heeft in stilte plaatsgevonden.........

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Luchtfietsen

Hardlopen, penalty's nemen, rekken, strekken en luchtfietsen, het vormt een dagelijks onderdeel van het trainen.

Nfamara, Ousmans jongere broer, wil een beroemde voetballer worden, hij heeft talent en is daarom toegelaten op een "voetbalschool" in Brufut, een dorpje verderop.

Vijf dagen per week vier uur per dag training, de school wordt gesponsord door Europese clubs, en zo nu en dan komt er een delegatie nieuwe talentjes ontdekken.

Als je heel goed bent kan je misschien naar Spanje of Italië om verder te worden opgeleidt.

Nfamara zelf heeft zijn toekomst al helemaal uitgestippeld; Eerst onder contract bij Barcelona om daarna over te stappen naar A.C. Milaan.

Hij is beroemd en zeeeeeer vermogend, wij mogen op zijn kosten huizen laten bouwen in Spanje maar ook in Italië want als wij zijn wedstrijden trouw willen bijwonen moeten wij natuurlijk wel ergens verblijven. Kunnen we er gelijk leuke vakanties aan vastknopen en uit eten gaan met andere beroemde voetballers.

Nog een geluk dat ie dan in Milaan zit, kan ie tussendoor even met zijn nieuwe porsche naar de stad racen om zich een pak van Armani te laten aanmeten.............

Zo dromen we verder.............. één gelukje, niet alle dromen zijn bedrog.

Arrivederci,

Groet van Isatou

Roze, roze, roze

Opknapbeurt voor een bed; nadat alle schroeven weer zijn aangedraaid nog even schuren en opnieuw in de verf zetten.

Mamadou heeft de supervisie en wilde het slaapkamer-ameublement volledig zwart schilderen, daar had ie nog een bus van staan............... Maar zwart staat zo somber.

Ousman ging op zoek naar restjes verf en kwam met dit zelfgemend alternatief. Overleg met de klant vindt niet plaats, het bed dient nu eenmaal geschilderd te worden en verf is verf nietwaar?

Smaken verschillen, bij mij doet dit pijn aan de ogen maar Barbie zou hier dolblij mee zijn.

Ik houd mijn hart vast, hoe wordt hier op gereageerd? Tegelijkertijd realiseer ik me mijn europese denkwijze.

Een Afrikaan zal blij zijn, het staat vrolijk en het is functioneel en daar gaat het tenslotte toch maar weer om............

Fo waati koteng,

groet van Isatou

Wit kant

Ousmans jongste broertje Isa komt zijn nieuwe pak aan mij laten zien en komt een Salibootje halen.

Prachtig kant, wél een besmettelijk kleurtje, wit wordt heel snel vies in stoffig Afrika.

Hoe krijg je dat zo wit en oogverblindend?

Heel simpel; even weken in water vermengd met een "zakje blauw" wat hier nog steeds wordt gebruikt. Heel doeltreffend,'t moet gezegd geen vlekkie te bekennen.

Wassen is voor mij beslist geen hobby (zie column van gisteren) ik kies daarom liever zwart.

Zo vormen we vandaag een aardig duo: Wit op Zwart en Zwart op Wit!!

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

De Zaterdag Column

Komt er weer eentje.

Was.

Dagelijks zie je ze. Groepjes vrouwen die zich verzamelen

rondom de openbare waterputten langs de weg.

Bergen vuil wasgoed liggen te wachten.

Samen boenen, spoelen en wringen, ondertussen vrolijk

lachend en babbelend over de laatste dorpsnieuwtjes, is aan

het eind van de ochtend de klus geklaard en hangt alles te

drogen in de zon.

Ook ik moet eraan geloven alle was met de hand te doen.

We hebben nog geen elektriciteit, in de toekomst willen

we een Solar-systeem laten aanleggen, maar zelfs dan zal

er te weinig capaciteit zijn voor een wasautomaat.

Dapper koop ik vier teilen en twee emmers in felle kleuren

met een gevlamd patroon, die je hier overal om je heen ziet.

Mijn was hoef ik niet naar de openbare waterput te sjouwen,

we hebben een put op ons eigen erf.

Een geluk bij een ongeluk, zo hoeft niemand te zien hoe ik

sta te stuntelen.

Eerst een teil maken met sop. Daar het wasgoed eerst maar

eens een uurtje in laten weken. In de hete zon wordt het water

vanzelf warm.

Door de zanderige omgeving is veel kleding echt vuil.

Hoe krijg ik die modder eraf?

Ik doe mijn best zoveel mogelijk te knijpen en heen en weer

te rossen, wat zwaar werk blijkt te zijn.

De teilen zijn groot maar met wassen moet ik toch opletten

dat de pas gewassen helft van een laken niet op de zanderige

grond terechtkomt.

Een natte badhanddoek weegt enkele kilo’s en een spijkerbroek

wordt stug en onhandelbaar.

Alle vlekken krijg ik er niet uit maar ik begin toch maar met

uitspoelen.

Andere teil ernaast met schoon water, plonzend, duwend en

trekkend probeer ik het sop er uit te krijgen.

Dan met laatste krachten, uitwringen en ophangen aan de lijn.

De volgende keer toch eerst maar eens de ouderwetse wringer

opzoeken, die moet ergens in een verhuisdoos zitten.

Ik heb voor vertrek uit Nederland er nog een op de kop weten

te tikken evenals een Wonder-Wash, een soort wastrommel,

die kampeerders vaak gebruiken, en die je met handkracht

rond kan draaien.

’s Avonds vouw ik de min of meer schone was op, met stijve

armen van de spierpijn.

Ik denk aan mijn dorpsgenoten die waarschijnlijk nergens

last van hebben.

Ik heb bewondering voor deze vrouwen, die gewoon doen wat

ze moeten doen en nooit klagen.

Van mij krijgen ze allemaal een emmer vol respect!

Fo waati koteng
Groet van Isatou

Sunkutindin nimalu

De laatste dagen heb ik heel veel sukutindin nimalu (mooie meisjes) voorbij zien komen.

Allemaal in nieuwe kleding, de kleermakers hebben het de afgelopen weken extreem druk gehad om alles op tijd af te hebben.

Eerst stof kopen, dan naar de kleermaker, patroon bespreken, maat op laten nemen, en een paar dagen later kan je de bestelling ophalen. Fantastische creacties zitten ertussen, hierbij een kleine indruk, de beelden spreken voor zich.

Vandaag hoop ik weer veel meiden te ontmoeten, ik kijk mijn ogen uit, helaas regent het momenteel weer flink, ik hoop dat er vanmiddag weer gelegenheid is om uit te gaan. Dan ga ik ook maar eens op pad om te genieten van deze modeshow.

Fo waati koteng,

groet van Isatou

We feesten door

Muziek klinkt in de Compound, veel mensen op bezoek, komen allemaal handje geven, kinderen komen langs voor Salibo. Vergelijk het maar met Sint Maarten, alleen deze kinders zingen niet, en krijgen meestal geld in plaats van snoep.

Maar er wordt wel heel spontaan op de muziek meegedanst en met elkaar is het gezellig.

Een soort nieuwjaarsdagsfeertje, (ik mis het skispringen in Garmisch Partenkirchen totaal niet).

Alle broers van Ousman komen langs voor een praatje, later op de middag halen we de Djembé erbij en is het feest compleet. Lekker veel lawaai, een vrij gevoel na een maand van stilte.

Vandaag weer een ontspannen (feest)dag, waarschijnlijk gaat dit nog de hele week zo door, en pas maandag neemt het gewone leven weer een aanvang.

Leuke manier van integreren...................

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Korité zonder suiker

Vandaag is het Korité, (Suikerfeest).

Tot gisteravond tien uur was het nog onzeker of dit feest vandaag of morgen zou zijn. Om tien uur hoorden we door de luidspreker van de Moskee bekend maken dat het feest vandaag zou zijn.

De nieuwe maan was blijkbaar gesignaleerd in Senegal. Gambia wordt volledig omsloten door dit buurland dus zien wij hier diezelfde maan.

Vandaag dus feest, er wordt veel en lekker gegeten en gedronken. Vanmorgenvroeg zat ik weer met de jongens koffie te drinken. Ook de stilte van de Ramadanmaand is verleden tijd, Reggae-muziek klinkt op vol volume om ons heen. Om tien uur 's morgens houdt Bob Marley even zijn mond, het hele dorp is uitgelopen en komt samen bij de Moskee om gezamenlijk te bidden.

Ik zet ondertussen een kop koffie en merk dat de suiker op is. Tja............. winkeltjes dicht vandaag, beetje lastig Suikerfeest vieren zonder suiker, na het ceremonieel maar naar een buurvrouw en ouderwets "een kopje lenen".

Prettige dag,

Fo waati koteng,

groetjes Suikertante Isatou