Alle compound- en buurkinderen kwamen een handje geven kwamen in een kring om mij heen zitten.
Met de kleinsten is het moeilijk converseren, verlegenheid speelt een rol en engels moet nog geleerd worden.
Om toch contact te maken toverde ik een pak vouwblaadjes uit de tas, met gebarentaal maak ik duidelijk dat ze zelf een kleurtje mogen kiezen. Dan vouw ik voor ieder van hen een bootje, het ijs is snel gebroken en nieuwsgierig volgen de kinderen het geknutsel.
Na een half uurtje waren alle dertien kinders kapitein op hun eigen schip, eerst heel blij met het nieuwe speelgoed op de foto, daarna zijn er uuuuuuurenlang vele zandzeeën bevaren..........
Fo waati koteng,
Groet van Isatou
Geen opmerkingen:
Een reactie posten