Taal.
Oude buurman Ceesay wandelt voorbij.
“Somanda bedie, is de morgen goed?” vraag ik.
“Somanda bedjang, de morgen is goed”.
Buurman spreekt Mandinka, de grootste bevolkingsgroep behoort
tot deze stam, dus probeer ik me te bekwamen in deze taal.
Verder dan wat begroetingen kom ik nog niet.
Het komt op me over als een Adacadabra-taal, alles klinkt in
mijn oren hetzelfde met veel A- en OE-klanken.
Ik probeer ezelsbruggetjes te bedenken om iets te onthouden.
Tabiro is koken, begint met TA dus ik bedenk dan dat het eten
op TAfel staat.
Woelaro, avond, verbind ik aan Woelen. Maar het houdt geen
enkel verband, de ezelsbruggen kosten me meer tijd dan simpel-
weg het woord in m’n kop stampen.
Na “Sumolé”, hoe gaat het?, schakel ik weer over op Engels
wat de officiële voertaal is.
Vanwege het koloniale verleden wordt nog steeds vanaf de lagere
school Engels onderwezen, zodat we prima kunnen communiceren.
Kleine kinderen zijn er trots op als ze kunnen vragen
“How are you” en “What is your name”.
Veel meer dan dat lukt nog niet dus voel ik verwantschap met
deze kleuters.
Spontaan als deze kinderen zijn wordt er veel aan me verteld in het
Mandinka, dan trek ik maar wat gekke bekken wat veel gelach tot
gevolg heeft en zo hebben we plezier en begrijpen elkaar zonder
woorden.
Maar ik houd vol en ik verras mijn buurvrouw Houré als ik zeg
“Fo waati koteng”, Goedendag”.
Niet begrijpend kijkt ze me aan, dus ik herhaal het, duidelijk
articulerend.
Ineens snapt ze wat ik bedoel, ze legt me uit dat haar familie
tot de fula-stam behoort en dus Fula spreekt, Mandinka is
hun tweede taal.
Van oudsher leven verscheidene stammen broederlijk naast
elkaar dus wordt er ook nog Wollof, Jola of Mandjako gesproken.
Nét nu ik zwoegend een paar woordjes Mandinka onder de knie
heb gekregen sta ik weer met een mond vol tanden.
“Kan jij me Nederlands leren?” vraagt Houré opeens.
“Wat moet je dáár nu mee Houré?”.
“Dan kan ik met je praten” zegt ze met een ernstig gezicht.
“Dat doe je nu toch ook al?”.
Ze ziet er de grap wel van in en lachend nemen we afscheid.
Een beetje plagerig roep ik in vertrouwd Hollands “Tot Ziens”.
Groentetuin.
“Wat je van ver haalt is lekker”
Nu wonen wij ver maar ik vind niet alles even lekker.
Laatst kwam Ousman, een pannetje Ocra-soep
brengen en omdat het gebaar zo aardig bedoeld is, heb ik er wat
van gegeten maar het kon mij niet bekoren.
En alles wat te heet gepeperd is mag ook aan mijn neus voorbij
gaan.
Net als te graterige vis, hier Bonga vis geheten, en waar elke
familie dagelijks van smult?
Eerlijkheidshalve moet ik er bij zeggen dat Bonga de goedkoopste
vis is die voor grote gezinnen betaalbaar is.
Kreeft wordt in grote getale gevangen maar is bestemd voor de
toerist, die zich in Restaurants tegoed doet.
Voor de locale bevolking blijft het een uitzondering.
De visserman kan een goede prijs krijgen dus wordt de vangst
meestal verkocht.
Terugkomend op de groente, ik ben verzot op Aubergines, dat is
volop verkrijgbaar gelukkig.
Net als Uien, Groene Paprika en Winterwortelen.
Komkommers zijn er in overvloed, maar met Sla ligt het al wat
moeilijker.
Gelukkig sturen een aantal vrienden in Nederland mij zakjes zaad.
Nu kan ik een groentetuin beginnen. De regentijd is aangebroken,
het moet er nu toch eens van komen.
Ousman helpt het onkruid te wieden en we maken een stukje van
de Compound gebruiksklaar.
Keurige regeltjes graven en ik maak bordjes met de naam van het
gewas.
Zo zaaien we een bedje “Bert-Gourgette”, vernoemt naar de gever.
Daarnaast “Pauline-Aubergine”, je kan er nooit genoeg van hebben.
Evenals een rijtje “Tinie-tomaat en Thea-Rucola”.
Een groot experiment wordt Äarbei-Marijke”. Geen idee of het lukt
allemaal, maar Ousman heeft er ook veel lol in en Zomerkoninkjes
heeft hij nog nooit gegeten, hij is razend benieuwd.
Het moet alleen nog groeien, maar per dag zie je het groen omhoog
schieten.
In de keuken staan potten met tuinkruiden. Al eerder heb ik Basilicum
gekweekt en ik kan niet zonder meer.
Nog een paar weken en dan hopen we het één en ander te oogsten.
Dat wordt smullen en in gedachte dineer ik een beetje met mijn
vrienden in ver Nederland.
We schenken een wijntje op jullie in “PROOST”
