Na Kaolak blijft de weg nog kilometers lang een slalomweg, na nog een flink uurtje slingeren en je net een beetje dronken begint te worden, kom je in rustiger vaarwater, de weg is goed begaanbaar dus de chauffeur kan naar de vijfde versnelling overschakelen.
Tuffen, snorren en jakkeren, uuuuuuuurenlang, maar dan.......... bereik je de buitenwijken van DAKAR!, je weet dat het nog even zal duren voordat het centrum in zicht komt maar het valt altijd weer tegen in een file te belanden en je in slow motion verder moet.
Men legt een nieuw weg- en spoornet aan, de stad uitgaan is te doen, maar erin komen is een ander verhaal.
We beginnen ons een beetje ongemakkelijk te voelen, de neef van Seringh zou ons opwachten bij het station en nu gaat het veel langer duren voordat we daar zullen arriveren. Maar Seringh toont zich een goede begeleider en belt zijn neef Pappisch (mobieltjes zijn soms een zegen) en vraagt om nog even geduld a.u.b.
Om vier uur kwamen we aan en na hartelijk groeten over en weer, heeft Pappisch een taxi geregeld die ons naar zijn huis loodste.
Eerst even bijkomen, maar toen werden we heel gastvrij getrakteerd op een heerlijke maaltijd van couscous met een saus van vlees een uitjes.
Tamelijk hongerig geworden ten aanval, men had veel gekookt wat gelukkig was want vier kerels eten veel...........
Fo waati koteng,
Groet van Isatou
Geen opmerkingen:
Een reactie posten