Pijnlijke ogen.

Eindelijk!! Het is gelukt deze oogverblindende vogel vast te leggen. Welke soort het is weet is niet maar in de regentijd krijgen deze mannetjes een zeer opvallende kleur, het doet bijna pijn aan je ogen zó Rood.

Bij mij in de tuin kwam meneertje elke dag wat citroengras plukken om een fris nestje te bouwen. Elke keer verwonder je je over z'n kleur, is dit echt?, of zit ik in een film van Walt Disney?

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Tja.......Dakar! 14

Heel veel kleurrijke "Hippie"-busjes zie je rondrijden in Dakar, ze zien er uitnodigend uit om een stadsritje mee te maken maar dit soort vervoer is niet geschikt voor de terugreis. Vandaar dat we de derde dag weer in een grote zevenpersoons peugot richting Gambia gingen.

De reis is ellenlang maar gelukkig zonder problemen verlopen, de chauffeur moest af en toe wel wat water bijvullen om oververhitting van de motor te voorkomen, maar dat was dan ook alles.....

Waar een Paspoortaanvraag allemaal niet toe leidt! Voor veel Nederlanders die in het buitenland wonen niet de eenvoudigste manier om aan dit nieuwe document te komen. Verre, risicovolle, kostbare reizen moeten ondernomen worden omdat alleen ambassades vingerafdrukken kunnen afnemen. (Heel modern, dat dan weer wel! er komt geen inkt aan te pas, tegenwoordig worden je vingers digitaal gefotograveerd).

De nationale (nederlandse) Ombudsman maakt zich sterk voor expatters zodat men in de toekomst ook weer bij Consulaten terecht kan. Hopelijk duurt dat niet al te lang want het Consulaat is bij mij bijna om de hoek.

Mijn paspoort wordt straks wel opgestuurd naar het Consulaat zodat ik het daar kan afhalen, maar men kan niet controleren of mijn vingerafdrukken door een scanner worden herkend!

Als ik in de toekomst weer eens op schiphol aankom is het dus nog spannend of ik Nederland in mag of niet! Tja...................

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Tja.......Dakar! 13

Na een lange, sjokkende, wandeling voel je je wel wat lamlendig en kan je een opkikker wel gebruiken. Gelukkig zie je bijna in elke straat wel een "Nescafé-wagentje" en als echte koffieleut laat ik die niet zomaar voorbij sjezen. Warme dranken zoals koffie of Ataya-thee geven een opfrissend gevoel.

Een lekker bakkie geeft je weer nieuwe energie dat maakt dat je er weer even tegen kunt in de hitte.

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Tja........Dakar! 12.

Een ander voorbeeld van het verschil tussen arm en rijk.

Flatgebouwen met modern ingelichte appartementen hebben buren in een houten hutje............

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Tja........Dakar! 11.

De was hangt te drogen.......... Ogenschijnlijk een idyllisch plaatje maar er schuilt een somber verhaal achter.

Veel vrouwen hebben geen echtgenoot die voor ze kan zorgen dus moeten zij op eigen kracht zien te overleven omdat er geen andere voorzieningen bestaan zijn veel van hen wasvrouw voor de rijkere Dakariaan. Zij hebben hun wasserij op de stoep ingericht bij gebrek aan enig ander onderkomen. Teilen vol staan in de week en vrijwel de hele dag zijn de dames in bedrijf, ik heb daar geen foto van genomen omdat het tamelijk ongemakkelijk voelt. De was drogen gebeurt ook gewoon op de openbare stoep. De eigenaren van die bergen vuile was komen naderhand het schone goed ophalen en afrekenen.

Dit is de harde realiteit in een Wereldstad waar het verschil tussen arm en rijk heel duidelijk zichtbaar is.................

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Tja........Dakar! 10.

Nieuwe kleding voor Tobaski is incompleet zonder een paar nieuwe schoenen. In Dakar zie je heel veel kleine werkplaatsjes waar schoenmakers de mooiste creaties met de hand vervaardigen.

Er is een grote verscheidenheid aan leer zodat je niet snel een identiek paar tegen komt.

Een van hen was bijzonder vriendelijk, hij liet graag zijn collectie fotograveren. Deze man heeft in zijn leven al heel veel schoenen gemaakt, een echt ervaren vakman dus.

Er zitten mooie exemplaren tussen waaruit ik moeilijk een keus kan maken, helaas.... zijn dit herenschoenen en niet voor Isatou weggelegd.

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Tja.......Dakar! 9.

In de weken voor Tobaski probeert iedereen een extra centje te vergaren wat nodig is voor het feest, er moeten nieuwe kleren worden gekocht en soms geeft men cadeautjes over en weer.

Een groep muzikanten gaf een optreden in de compound van onze gastfamilie, daarna ging men met de pet rond. Deze mensen behoren tot de Fula-stam en brengen op hun eigen traditionele wijze hun muziek ten gehore. "Wij" Mandinka´s kunnen deze muziek ook waarderen, een gift was dus wel op z´n plaats..........

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Tja........Dakar! 8.

Schuin tegenover de flat van Pappisch is een warme bakker, je wordt gewekt met een geur van vers brood. Wat overblijft of niet verkoopbaar is geeft men aan de schapen zodat die wat meer vlees kweken voor de feestdag.............

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Tja.......Dakar! 7

De mensen in Dakar wonen hutje op mudje en in deze tijd komen daar ook nog eens duizenden schapen bij. Vastgebonden aan een boompje wachten deze onwetend "Tobaski" af. 28 November is het offerfeest. Veel mensen hebben zich nu al het slachtoffer aangeschaft omdat op het nippertje een koop doen de dieren alleen maar duurder worden. Deze drie zijn van onze gastfamilie, ze krijgen goed te eten en te drinken.......

Uitkijken dus dat je niet over een verdwaald schaap struikelt, over een paar weken zal je er niet veel meer zien.

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Tja........Dakar! 6.

De volgende dag eerst naar de Ambassade om het nieuwe paspoort aan te vragen. Het nederlandse stukje grondgebied was nog niet zo makkelijk te vinden, de wijk is wel goed bereikbaar, de taxichauffeur weet daar wel te komen maar kent niet alle adressen op zijn duimpje.

Pappisch reed op zijn scooter voorop en wist op eigen houtje het gebouw te vinden.

We waren vroeg op weg gegaan zodat het "officiéle" gedeelte om 10.30 afgerond was.

Nog een hele dag voor de boeg, ons gezelfschap wilde de stad een beetje verkennen.....

Vlak om de hoek van de Ambassade begon de pret! Er stond een kunstenaar zijn werk te verkopen.

Uit verschillende stijlen was het voor mij makkelijk een keuze te maken. Ik ben zeer gecharmeerd van de lang uitgerekte figuurtjes die vrolijk en met humor zijn weergegeven.

Twee zijn nu in mijn bezit. Kunst of Kitsch?, ik heb geen idee, maar ik ben er dolgelukkig mee!

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Tja........Dakar! 5.

Voorlopig nog geen nieuwe kamers nodig voor mensenkinderen, de dieren van de familie vinden een onderkomen op het dakterras en hebben waarschijnlijk meer ruimte dan de bewoners op de onderliggende verdieping.

De ganzen hebben er hun eigen huis en scharrelen er op los, apart idee, boven op het dak bevindt zich Scharrelvee!

De katten hebben zich geìnstalleerd in een flatgebouw van oude olievaten, roestige, afgedankte kookstoven die nu staan te wachten tot ze op de schroothoop mogen......

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Tja.......Dakar! 4.

Het appartement waar we verbleven staat in de wijk Medina, hier even een indruk van het uitzicht aan de straatzijde waar je je kan verschansen op een piepklein balkonnetje.

Daarna het uitzicht bewonderd vanaf het dak, wat vooralsnog als dakterras wordt gebruikt.

De familie heeft nog voor idereen een kamer met genoeg slaapplaatsen. Maar als er in de toekomst gezinsuitbreiding volgt en je helemaal de tel kwijt bent geraakt hoeveel personen er nu eigenlijk hun onderdak vinden, dan kan men heel gemakkelijk een volgende verdieping gaan bouwen.

Slimme voorbereiding op de toekomst, hoogbouw is de enige oplossing om meer vierkante woon-meterjes te realiseren.

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Tja.......Dakar! 3.

Na Kaolak blijft de weg nog kilometers lang een slalomweg, na nog een flink uurtje slingeren en je net een beetje dronken begint te worden, kom je in rustiger vaarwater, de weg is goed begaanbaar dus de chauffeur kan naar de vijfde versnelling overschakelen.

Tuffen, snorren en jakkeren, uuuuuuuurenlang, maar dan.......... bereik je de buitenwijken van DAKAR!, je weet dat het nog even zal duren voordat het centrum in zicht komt maar het valt altijd weer tegen in een file te belanden en je in slow motion verder moet.

Men legt een nieuw weg- en spoornet aan, de stad uitgaan is te doen, maar erin komen is een ander verhaal.

We beginnen ons een beetje ongemakkelijk te voelen, de neef van Seringh zou ons opwachten bij het station en nu gaat het veel langer duren voordat we daar zullen arriveren. Maar Seringh toont zich een goede begeleider en belt zijn neef Pappisch (mobieltjes zijn soms een zegen) en vraagt om nog even geduld a.u.b.

Om vier uur kwamen we aan en na hartelijk groeten over en weer, heeft Pappisch een taxi geregeld die ons naar zijn huis loodste.

Eerst even bijkomen, maar toen werden we heel gastvrij getrakteerd op een heerlijke maaltijd van couscous met een saus van vlees een uitjes.

Tamelijk hongerig geworden ten aanval, men had veel gekookt wat gelukkig was want vier kerels eten veel...........

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Tja.......Dakar! 2.

Na een vijftien-minutenrit kwam de grens in zicht. Gelukkig geen bijzonderheden het was easy landje wisselen.

Op zoek naar een auto! Dit wordt de langste zit van het traject. Grote Peugots zijn zo ingericht dat ze zeven pasagiers mee kunnen nemen, goed te doen. Wel eerst wachten tot er inderdaad zeven personen mee gaan, eerder vertrekt de chauffeur niet.

Het duurde niet al te lang, zo rond half tien gingen we op weg. Het eerste stuk is heel goed, dus dat wordt zalig tuffen (denk je!). Na een goed uurtje rijden veranderd de weg in een gatenkaas, de chauffeur moet goed kunnen sturen om niet in een krater te belanden. Hier en daar is het asfalt geheel afwezig! In de auto ondertussen een zand- en stofregen (Tip: nooit nette, lichtkleurige kleding aantrekken op zo'n rit).

Kaolak is de eerste grote plaats waar je je op richt. De entree van die plaats is indrukwekkend, je hebt het gevoel een grote vuilnisbelt te betreden. Overal ligt vuil. De markt wordt desondanks druk bezocht, mensen gaan er op uit om een ontbijtje te nuttigen, waarna nog meer vuil zich ophoopt, schillen, verpakkingen noem maar op. Mensen en dieren kris-krassen door elkaar, en iedereen vindt gelaten zijn weg.

De entree-weg heeft aan beide zijden een zoutmeer, waar zout gewonnen wordt. Over zoutwinning valt nog wel een aardig verhaaltje te lezen op http://nl.wikipedia.org/wiki/Lac_Rose De ietwat geromantiseerde voorstelling van zaken van Lac Rose heb ik in Kaolak gemist.

Behalve vuil dus ook nog eens zout, zout, zout. Het verhaal gaat dat dit de meest vieze, hete, boomloze en ongezonde plaats is van Senegal. Ook in Kaolak zit zout in het drinkwater. Veel arme mensen kunnen niets anders consumeren, zij krijgen er in de loop der tijd bruine tanden van. Al met al geen vrolijk oord.

Nu is het droge tijd, maar je vraagt je af hoe men ongeschonden de regentijd doorkomt. Dan besef je maar weer eens hoe rijk je bent als je "ongezouten" leeft...........

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Tja........Dakar! 1.

'K ben "even" op en neer gegaan naar Dakar!

Klinkt nogal luchtig maar schijn bedriegt. De komende dagen volgt een verslag.

's Morgens vroeg, half zes, op de dag van vertrek verzamelde het reisgezelschap zich. Wie dat allemaal zijn? Mamdou, Ousman, Seringh en ondergetekende. U ziet ik wordt begeleid door drie heren.

Seringh is een goede vriend die als gids optrad, hij heeft familie in Dakar waar we konden logeren.

Hij heeft de reis al verscheidene malen ondernomen dus weet van wanten! (en dat in de hitte, 't is de laatste weken nog steeds extreem warm) het geeft een veilig gevoel op pad te gaan met iemand die doorgewinterd is.

's Morgens werden we door taxichauffeur Frank naar Banjul gebracht zodat we de eerste Ferry met gemak naar Barra konden nemen.

De overtocht naar the other side of the river hadden we om 8 uur al achter ons liggen.

De foto is een beetje wazig, de ons onbekende fotograaf heeft vijf slaperige pogingen gedaan om ons enigszins op de kiek te krijgen..........

In Barra aangekomen doetiedereen grote moeite om als eerste aan wal te komen, veel dringen en duwen is de remedie, daar doe ik liever niet aan mee, maar dit keer toch noodzakelijkerwijs mij ook maar in het gedrang begeven om zo snel mogelijk een auto te kunnen charteren om ons naar de grens te brengen.

Pffft de eerste hobbel zit erop, maar het is nog heeeeeeeeeeeel ver.........

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Strandwandeling

Mooi hagedisje wandelt op het strand.........

Even een dienstmededeling!

De rest van de week geen blog. Morgen vertrek ik naar Dakar omdat ik een nieuw paspoort moet aanvragen. Dat kan alleen bij de Ambassade en in Gambia is alleen een Consulaat. Isatou wordt begeleid door drie vrienden, we maken er met z´n allen een uitje van, ik ben benieuwd naar deze Wereldstad, t zal een groot verschil zijn met Tanji!

We treffen elkaar dus weer in het weekend.

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Dutje

Na al die kinderdrukte neem Roesjka het Duin graag in gebruik!

Na wat kuilen graven doet hij er graag een dutje...............

Fo waati koteng,

Groet van Isatou