De zaterdagcolumn

Ataya.

"Wat zit jij daar nou te doen?" vraag ik Ousman.

Hij slaat met een spijker rondom gaatjes in een oud conservenblik.

Hij legt me uit een nieuw komfoortje te maken. Het geperforeerde

blik laat zuurstof door, op deze manier worden de kooltjes erin

gloeiend heet en smeulen lang na.

Op de bovenkant plaatst hij een zelf gevlochten treefje van ijzer-

draad. Het piepkleine emaillen theeketeltje past er perfect op.

De Ataya, zo noemt men deze thee, kan worden gezet.

Je moet geen haast hebben want het proces neemt zeker een uur

in beslag. Ondertussen een praatje maken met vrienden, muziekje

op de achtergrond, wel een relaxte, gezellige bezigheid.

Vanmiddag ga ik er met mijn neus bovenop zitten omdat ik wil

leren hoe je het moet aanpakken.

Ik koop een royaal pak Gun-Powder, groene Chinese thee.

Het merk doet zijn naam eer aan. De thee werkt binnen enkele

minuten oppeppend en is in dit tropische klimaat een goede

dorstlesser.

Eerst brengen we het water aan de kook, dan wordt de helft van

het megapak in het potje erbij gedaan.

Ongeveer vijf minuten meekoken, een sterke bittere geur verspreidt

zich. Ondertussen worden twee glaasjes, borrelformaat, schoon-

gespoeld.

Ook al ben je in gezelschap van tien man, Twee Glaasjes!

Na het opkoken van de thee wordt er een glaasje suiker toegevoegd

en even later ruik je suikerspin en begin je trek te krijgen.

Dit mengsel weer vijf minuten laten pruttelen.

In één glaasje wordt vervolgens een bodempje thee ingeschonken

en begint het overgieten.

Ontelbare malen van het ene glas naar het andere, de straal van

grote hoogte laten kletteren, dan vormt zich een laagje schuim.

Nét als je denkt dat nu de glaasjes wel rond zullen gaan, wordt

het weer teruggegoten in de pot, en koken maar weer.

Maar dan ..... wordt de eerste zetting uitgeschonken en iedereen

in het gezelschap nipt uit de glaasjes.

Erg sterk, alsof je een dubbele espresso naar binnenslaat.

Persoonlijk kan de tweede of derde zetting mij meer bekoren,

het ritueel wordt drie, soms vier keer, herhaald zodat de thee wat

slapper wordt.

Anderhalf uur later vervolgt iedereen zijn weg, maar 's avonds

gaat men opnieuw beginnen.

Wéér een hele zit voor iemand die zijn gejaagde, europese

mentaliteit, nog moet afleren.

"Ga jij het vanavond proberen?" vraagt Ousman mij.

Ik knik bevestigend, ik moet er ook maar eens tijd voor nemen.

's Avonds blijkt Ousman niet thuis te zijn.

Ik ga voor Leo en mij aan de slag. 'K zet twee mokken klaar,

kook het water op het gas en dan, lekker snel, hengelen met een zakje!

Fo waati koteng,
Groet van Isatou