Strandstilleven

Aardig mandje vol "Frutti di Mare".

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Reclamefolder

Om het drieluik over de Rotan-shop compleet te maken, hierbij nog wat voorbeelden wat de mannen kunnen maken.

Vooral de relaxstoelen met uitschuifbaar voetenbankje is aantrekkelijk. Op het terras onder de parasol?

Mooi doel om voor te sparen....................

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Geen getrut!

In de Rotan-shop worden ook robuuste stoelen van Bamboe vervaardigd. Geen getrut met tierelantijntjes maar Degelijk en Strak!

Helaas heb ik stoelen genoeg dus deze heb ik niet gekocht maar 't blijft een idee voor de toekomst!

Ik vind ze prachtig, dus ben ik ze wel even in gaan zitten.......................

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Matjes vlechten

De vakmensen uit deze Rotan workshop voorzien metalen frames van een nieuwe zitting.

Knap staaltje werk. Aardige, creatieve mannen die vol enthousiasme over hun vak vertellen en ondertussen stug doorwerken.

Na wat over en weer gepraat werd toestemming gegeven foto's te maken, ik had hen uitgelegd dat ik een weblog bijhoudt en foto's op internet plaats. De heren zagen daar meteen een handige manier van reclame maken in.

Dus bij deze dan! Mocht iemand de workshop willen bezoeken? Laat het maar weten dan loods ik de klanten naar plaats van bestemming. Zij maken behalve deze stoeltjes nog meer creaties...........

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Donkere lucht

Lieve lezertjes, de laatste dagen veel problemen gehad met stroomvoorziening. Door al die donderwolken kunnen de accu's niet goed worden opgeladen.

Daarnaast had men mijn internetverbinding geblokkeerd. Ik zou niet hebben betaald! Men had zelf een nieuw systeem voor betalen ingevoerd en de administratie was niet goed op orde. Tja, bureaucratie is overal ter wereld! Na wat heen en weer getelefoneer ben ik weer ingeschakeld!

Ik doe dus vanaf nu weer mijn best om elke dag verslag te doen mits de zon achter de wolken tevoorschijn komt...................

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Vuurrood dak!

Een indrukwekkende boom is de Flamboyant.

Ze staan momenteel mooi in bloei. Als dak bedekking helaas ongeschikt, toch is het de moeite waard om er eens onder te gaan zitten al was het maar om het mooie bladerdak te bewonderen.

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

De Afrikaanse Weg

Vandaag heet ik geen Isatou maar Sarah............ Vriendinnen hadden mij een boek als cadeau gezonden wat ik ver voor deze heuglijke dag uit had. "De Afrikaanse Weg" is wederom een fantastisch verhaal van de schrijver Ton van der Lee.Zijn website is een aanrader http://www.tonvanderlee.nl/

Veel van zijn boeken heb ik gelezen, zelfs vóór Leo en ik gingen emigreren hebben deze boeken ons gesteunt en dat doen zij mij vandaag de dag nog steeds.

Niet alleen Ton, ook veel vrienden, vriendinnen en webloglezertjes Bedankt voor jullie attenties en verjaardagswensen, het zorgt er voor dat ik deze dag in Hoera-stemming ga doorbrengen.

Fo waati koteng, "ga ik nu weer taartjes eten...................."

Groet van Sarah

Bladerdak

Links op het hoekje woont Ousmans broer Bakary met zijn vrouw Djalika en de twee kinders.

Zij hebben het dak bedekt met Palmbladeren als extra bescherming tegen de regen.

Langzaamaan begint de regen wat af te nemen, maar áls er een bui valt zijn het de spreekwoordelijke "bakken". Goed te weten dat de familie het droog houdt.

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

De zaterdagcolumn

Boter.

De botervloot is leeg. Óp naar de markt, Friday is de enige

in Tanji die Hollandse margarine verkoopt.

Als ik de richting van zijn winkeltje opga zie ik een groep

mannen, woest gebarend, voor de ingang staan.

"Wat is daar aan de hand?", nieuwsgierig loop ik er op af.

Tussen de mensenmenigte door ontwaar ik Friday met een

verhit hoofd waar het zweet vanaf gutst, met een opgeheven

ijzeren staaf in de hand zwaaiend.

Met een schok sta ik stil, Friday is een goedmoedig, zacht-

aardig persoon en in de regel de rust zelve.

Ik snap de opwinding niet helemaal.

Naderbij komend zie ik opeens dode ratten voor zijn winkel

liggen, een stuk of dertig.

Ik begin te snappen wat de consternatie te betekenen heeft,

en ik beland midden in een rattenjacht.

In het winkeltje is het een enorme ravage.

Dozen, flessen, papier, plastic zakken, alles ligt door elkaar

op de grond.

Het schap met zakjes suiker, koekjes en brood is half omge-

vallen en de grote zak rijst loopt langzaam leeg door de gaten

die de ratten erin hebben geknaagd.

Een man begint driftig te wijzen en te schreeuwen en ik zie

iets bewegen tussen een paar dozen.

Friday en de man beginnen gericht te meppen met een ijzeren

staaf. Al snel zit 't beest letterlijk als een rat in de val, na een

goedgemikte tik, legt ie 't loodje.

Aan de staart opgepakt wordt hij naar buiten geslingerd bij zijn

soortgenoten.

Ineens ziet Friday mij staan en verontschuldigt zich voor de

bende. Vanmorgen, bij het openen van de deur, trof hij een

legertje ratten aan. Veel van zijn handel is onverkoopbaar

geworden doordat de beestjes tijd genoeg hebben gehad overal

aan te knagen.

De winkel wordt vandaag, wegens omstandigheden, gesloten

en schoongemaakt. Friday toont mij de gaten in de vloer waar-

door ze naar binnen zijn gekomen.

Ook ziet het dak er niet solide uit en er zit in de achtermuur

een opening. Dat moet allemaal gerepareerd worden.

Morgen gaat Friday naar de stad Serekunda om een zak cement

te kopen.

"Over een dag of drie ben ik wel weer open hoor", verklaart hij

laconiek.

"Ik ben bang dat je het tot die tijd zonder boter moet doen",.

Op weg naar huis bedenk ik me dat hij heel wat meer zorgen

heeft dan ik. Hij blijft Afrikaans rustig onder de situatie.

Maar ik ben solidair met hem, ik eet de komende dagen

droog brood!.

Fo waati koteng,
Groet van Isatou

Natuurlijke dakpannen.

Regen, regen, regen............ wordt het ooit nog droog?

Vóór de regentijd worden veel daken nog eens extra nagekeken, en hier en daar moet er gerepareerd worden. De armlastige bevolking gebruikt vaak Palmbladeren die men eerst laat drogen voordat het dak ermee bekleed wordt.

Om de bladeren uit de boom te halen krijg je eerst een acrobatentraining! Een dapper staaltje evenwichtskunst zorgt ervoor dat de palmbladeren heelhuids uit de boom worden gekapt.

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Ataya in beeld.

Toen Leo en ik voor het eerst in Gambia op vakantie waren is deze kiek genomen.

Echt een foto uit de "Oude Doos". Het geeft de column van gisteren wat meer fleur.

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

De zaterdagcolumn

Ataya.

"Wat zit jij daar nou te doen?" vraag ik Ousman.

Hij slaat met een spijker rondom gaatjes in een oud conservenblik.

Hij legt me uit een nieuw komfoortje te maken. Het geperforeerde

blik laat zuurstof door, op deze manier worden de kooltjes erin

gloeiend heet en smeulen lang na.

Op de bovenkant plaatst hij een zelf gevlochten treefje van ijzer-

draad. Het piepkleine emaillen theeketeltje past er perfect op.

De Ataya, zo noemt men deze thee, kan worden gezet.

Je moet geen haast hebben want het proces neemt zeker een uur

in beslag. Ondertussen een praatje maken met vrienden, muziekje

op de achtergrond, wel een relaxte, gezellige bezigheid.

Vanmiddag ga ik er met mijn neus bovenop zitten omdat ik wil

leren hoe je het moet aanpakken.

Ik koop een royaal pak Gun-Powder, groene Chinese thee.

Het merk doet zijn naam eer aan. De thee werkt binnen enkele

minuten oppeppend en is in dit tropische klimaat een goede

dorstlesser.

Eerst brengen we het water aan de kook, dan wordt de helft van

het megapak in het potje erbij gedaan.

Ongeveer vijf minuten meekoken, een sterke bittere geur verspreidt

zich. Ondertussen worden twee glaasjes, borrelformaat, schoon-

gespoeld.

Ook al ben je in gezelschap van tien man, Twee Glaasjes!

Na het opkoken van de thee wordt er een glaasje suiker toegevoegd

en even later ruik je suikerspin en begin je trek te krijgen.

Dit mengsel weer vijf minuten laten pruttelen.

In één glaasje wordt vervolgens een bodempje thee ingeschonken

en begint het overgieten.

Ontelbare malen van het ene glas naar het andere, de straal van

grote hoogte laten kletteren, dan vormt zich een laagje schuim.

Nét als je denkt dat nu de glaasjes wel rond zullen gaan, wordt

het weer teruggegoten in de pot, en koken maar weer.

Maar dan ..... wordt de eerste zetting uitgeschonken en iedereen

in het gezelschap nipt uit de glaasjes.

Erg sterk, alsof je een dubbele espresso naar binnenslaat.

Persoonlijk kan de tweede of derde zetting mij meer bekoren,

het ritueel wordt drie, soms vier keer, herhaald zodat de thee wat

slapper wordt.

Anderhalf uur later vervolgt iedereen zijn weg, maar 's avonds

gaat men opnieuw beginnen.

Wéér een hele zit voor iemand die zijn gejaagde, europese

mentaliteit, nog moet afleren.

"Ga jij het vanavond proberen?" vraagt Ousman mij.

Ik knik bevestigend, ik moet er ook maar eens tijd voor nemen.

's Avonds blijkt Ousman niet thuis te zijn.

Ik ga voor Leo en mij aan de slag. 'K zet twee mokken klaar,

kook het water op het gas en dan, lekker snel, hengelen met een zakje!

Fo waati koteng,
Groet van Isatou

Wat een heerlijkheid!

Ligt Istanbul in Gambia? JAZEKER! Zie hier; ik heb een Turkse bakker ontdekt.

'T is wat ver van huis, maar soms komen de op stokbrood lijkende "Tappalappa's" m'n neus uit dus rijd ik vol goede zin tien kilometer verderop met de bustaxi naar deze bakkerij.

Met twee overheerlijke verse, ronde, broodjes weer tien kilometer terug naar huis. Daar aangekomen meteen besmeren met boter en chocopasta, "Nét een Bosche Bol".

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Wat een mop!

Mijn buurmeisje Isatou is altijd in voor een geintje!

Moppen tappen in het Mandinka kan ik nog niet goed dus gaandeweg onstaan er dit soort grapjes. Gelukkig maar dat er lichaamstaal bestaat, die wordt overal ter wereld verstaan...............

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Fireman!

In gambia is D.J. Fireman hét grote voorbeeld voor de muziekminnende jeugdige Gambianen. Fireman loopt tegenwoordig rond met grote kralenkettingen, dus iedereen MOET ook zo'n ketting om te laten zien dat je modern bent!

Vandaar dat NFamara superblij is met deze ketting die in een ver verleden van vriendin Tinie is geweest. De ketting vinden de meeste mensen in Nederland wat ouderwets, maar hier is men er dolgelukkig mee. : -)

En nu maar Hip-Hoppen.......................

Fo waati koteng,

Groet van Isatou

Fluwelen vruchtjes

Het is weer Solom-solom tijd. Deze vruchtjes heb ik in Gambia voor het eerst leren kennen. Voor drie dalasis heb je een kopje vol.

De buitenkant lijkt wel fluweel. Je pelt het fluwele bastje eraf. Dan in de mond het vruchtvlees er af sabbelen, je houdt een grote pit over, die je vervolgens uitpuwt. Het smaakje is heerlijk, een beetje zoet-zuur, doet me denken aan kruisbessen.

Af en toe een handje tussendoor, een lekker snoepje.

Fo waati koteng,

Groet van Isatou